Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 13 mei 2025
Want vond Gawein niet Assentijns dochter, Ysabele eveneens geheeten, in den Burcht van Endi, waar het eerste Scaec werkelijk binnen dreef door het opene venster en nam hij haar niet en mede en huwde hij haar niet aan onzes Konings hove en stierf zij niet in kinderbedde! Arme Gawein: ontrouw was hij haar dikwijls al minde hij haar, zijn Ysabele, zijn lieve wijf, vol van deugden!
Hij had gelijk, dacht zij. De mandolinespeler minde Giannita. Dezen avond was Giannita thuis bij haar moeder, anders woonde zij nu in het zomerpaleis. Donna Micaela had in dit opzicht haar wil doorgedreven, nadat don Ferrante zoo lastig was geworden. Maar wie het dan ook gold, het mandolinespel behaagde donna Micaela. Het klonk zoo liefelijk, zacht en vertroostend.
Wij stapten sprakeloos voort en mijn vriend zag met weemoed naar de huizen die hij minde en die tot gruis-en steen- hoopen konden worden neergebeukt. Ik zat in den nanoen, niet zonder gejaagdheid, de hollandsche kranten te lezen in den Kunstkring. De "Times" werd niet meer toegelaten, daar stonden de gebeurtenissen te klaar in beschreven. Eensklaps dreunde kanongebulder over de stad.
In mijn oogen zweeft, door mijn ziele weeft zoo Herinnering immervoort, Wie ik minde is heên... Lust en heil verdween, doch uw beeld leeft onverstoord, door mijn Liefde gebeurd, door mijn Smart geschoord, als een hooggouden Muze op een zegepoort, immervoort, immervoort, in mijn hart, o mijn Liefste, in mijn harte!"
Schoon is zij, schoon ook Julia, die ik min, Neen minde, want mijn min is weggesmolten, En toont, zooals een wassen beeld bij 't vuur, Geen spoor meer van de vroeg're wezenstrekken. Mij dunkt, voor Valentijn ook ben ik koud, En ik bemin hem niet zooals eertijds; Doch veel, ja al te veel min ik zijn schoone, Daarom bemin ik hem zoo weinig meer.
Haar oog, haar houding, ja de lucht-zelfs die ze omzweefde, Waar in zy adem voud, door wie haar boezem leefde, Was Godlijk in mijn oog, en bond my als den steen. Volschoone, ik minde, en ach! mijn laatste heilzon scheen! "Elpine, u heugt de dag, dat eenzaam, droef, aan 't dwalen, En zichtbaar voor uw oog, mijn oor de nachtegalen Beluisterde in dit woud.
De jeugdige Edward, weêrgekeerd Uit Schotlands overzeesche stranden, Gevoelde alras zich 't hart voor haar In onverdoofbre min ontbranden. En zij, zij minde ook Edward weer, Als hij ontgloeid in echte liefde, En gaf de zaalge drift gehoor, Die haar het hart zoo teeder griefde.
Betuig ik mijn genegenheid en trouwe, Dan werpt zij mij mijn valsche vriendschap voor; Bezweer ik de eeuw'ge macht van hare schoonheid, Dan zegt zij mij, te denken, hoe ik de' eed Van trouw aan Julia, die ik minde, brak.
"Wist hij wist hij Hij zat bij mij en zeide geen woord tot mij Had hij niet met mij gesproken, als hij me minde?" Zachtkens fluisterde de liefde haar in de ooren, dat ze hem alles zou zeggen. Toen kon ze geen weerstand meer bieden aan de lokkende stemmen in haar hart, en in den duisteren nacht beleed ze hem luide, wat zij leed.
Machteld minde hem niet en hij, wiens ziel geen ander gevoel dan liefde tot haar voeden kon, hij mocht niet spreken... "Ja," morde hij in zichzelf, "ten tijde dat Gwyde nog Graaf van Vlaanderen was, had ik het wel durven wagen haar mijn liefde te betonen, alhoewel ik haar onwaardig ben. Maar nu nu haar Vader geen kroon meer draagt, zou die uitdrukking haar als een kleinachting voorkomen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek