Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 juni 2025
Idioot was ze niet, want ze wist wel wat ze deed, maar leeren kon zij niet. Nu zou ik in Bobs geval Mietje rustig hebben laten passeeren, want ik hield er niet van om zulke onnoozele wichten voor den gek te houden, ten minste niet erg, maar Bob dacht daar niet over. »Dag Mietje!» zei hij op zijn vriendelijksten toon. »Moet je van middag pannekoek eten!» »Ja Bob, dat heb je geraden.»
Als een Zuidhollandsch burgerkind, Maria gedoopt, had het meisje eigenlijk een Mietje moeten wezen; doch hare moeder, die uit het Geldersche, of eigenlijk uit het land van Cleve was, en de taal harer kindsheid maar niet verleeren kon, had de kleine altoos genoemd bij den naam dien zij zelve gedragen had: Mariechen. Dat vond een ieder.
"Heeremijntijd ja, je moet strak stellig reis reciteeren, lieve mevrouw!" zei mijn tante met eenige ongerustheid, en op het woord strak zooveel kracht leggende als zij in bescheidenheid doen kon. "Och toe, mevrouw!" zei Koosje met een allerliefste uitdrukking van gelaat. "Hè ja!" zei Mietje met de kalfsoogen. "We moeten mevrouw niet overhaasten", zei mijn tante.
De schooier, in zijn schik, omdat hij zoo lekker gegeten had, zegde tot Uilenspiegel dat die jonge, schoone vrouw de koningin van de gaaischieting was, dat zij Mietje heette en de vrouw was van messire Renonckel, schepene van de gemeente. Dan vroeg hij aan Uilenspiegel nog zes duiten om te drinken: Uilenspiegel gaf ze hem.
Tegenwoordig zijn de prenten verdwenen en de fooien verdubbeld. Op zulk een nieuwjaarsdag kwam ook Mietje feliciteeren, mét een prent natuurlijk. Gewoonlijk waren we dien dag afwezig, zelf met heilwenschen voor familieleden op chocolade en oliebollen uit, wellicht ook nog op wat anders. Maar ditmaal waren we thuis, en zoo zagen we Mietje.
Maar aardig en vriendelijk vond ze het toch van dien vreemden, ouden man! En voor de reseda zou ze zorgen, dat was vast. Zoo ging het mondje van Mietje, terwijl ze in het zijkamertje bezig was met den middagpot gereed te maken, zoodat er van Willems lezen ook al niet zoo heel veel terechtkwam. Even na het slaan van twaalven kwam de vader, een breed geschouderde opperman, thuis.
Mietje vloeide over van dankbaarheid. "Zorg nu," zei Dik, "dat alles er netjes en zindelijk uitziet in je tent, en maak de kopjes telkens schoon, als er uit gedronken is. De menschen hebben een hekel aan vuile koppen en schotels." Dik wist wel, dat Mietje niet aan overdreven zindelijkheid leed. "Daar zal ik voor zorgen," zei Mietje. Van een kastelein had zij de noodige koppen en schotels geleend.
Mietje was blijkbaar een heel geduldig vrouwtje en zij streek Jantje liefkoozend over zijn kopje. "Wacht even, ik zal del nog meel halen," zei Jantje, en hij voegde de daad bij het woord. De toonbanklade was nog lang niet uitgeput en Jantje vond het heel aardig, dat het orgel zoo lang bleef draaien, en dat de centen zoo mooi in de bus verdwenen.
»Het spijt mij dat die man zijn tijd zoo slecht kiest!" knorde Verburg, »maar er is niets tegen te doen, ik dien hem te ontvangen. Laat boven komen, Mietje!" De indringer was waar hij wezen wilde; hij werd binnengelaten. Na de eerste begroeting, die van Verburgs zijde nogal voorkomend was, scheen de vreemdeling eenigszins verlegen hoe aan te vangen.
Jeanne gevoelde een week genot zich de wet te laten voorschrijven door die zachte stem, die zelfs schertsend steeds een toon van weemoed liet doorschemeren. En zij gaf zalig toe, terwijl zij bijna neuriënd de trap opging om zich te kleeden. Weldra was zij gereed en na tal van vermaningen aan Mietje, ging zij met Mathilde de deur uit.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek