Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 juni 2025
Neem nu het prentenboek, dat je bij het laatste school-examen gekregen hebt, en lees er dan maar wat in, dan doe je toch wat," zei moeder, die een lepelvol van het drankje innam en weer ging liggen. Mietje, de eenige zuster, die Willem had, was een meisje van veertien jaren, die nu gedurende de ziekte van haar moeder, zoo goed en zoo kwaad het ging, het huishouden waarnam.
Of ik!" zei Mietje, en zij klopte met hare hand op den zak, die onder haar boezelaar hing. De jongens hoorden een rinkelend geluid. "Allemaal centen, Mietje!" plaagde Jan. "Dat beschiet niet veel." "Allemaal centen?" herhaalde Mietje, terwijl zij een flinken greep in den zak deed, en den inhoud van hare hand op de tafel uitstortte. "Allemaal centen?
Denk maar eens, hoe de oude vogels Om dat stooren zouden treuren; Zoudt, gij, Mietje lief, niet schreien, Als men u, met Piet en Jetje, Tegen wil en dank vervoerde; Mietje lief, hebt medelijden, Met die oude lieve vogels! Zoek tog nimmer uw genoegen In de droefheid van een ander. Neen, zei Mietje, lieve moeder! Neen dat niet! maar hoorze eens schreeuwen; Ach zij hebben zulken honger!
En dan weer: "Mietje, ga jij vast sluiten op de oudste juffrouw 'r kamer, en steek 't licht op, want ze gaat vanavond wat vroeg naar bed." Uit Else's kamer klonk het vroolijke gelach door de suitedeuren heen, en er kwamen tranen in Go's oogen van zelf-medelijden; o ja, vrienden en vriendinnen had ze hier genoeg; maar wie bekommerde zich om haar, als 'r wat scheelde.
»Neen, waarlijk niet, zóó was het niet gemeend; het geval is maar, dat ik zoo uit mijne gewoonten raak, als ik dáár dineeren moet; mijn middagslaapje, mijne pijp, mijn rustig thee-uurtje, alles schiet er bij in; maar gij, dat is wat anders, gij moet gaan, of zij zouden het kwalijk nemen, en ik kan mij best met de diensten van Mietje behelpen voor een keer."
"Dag, jongen! ben je daar!... hoe gaat het je?... Heb je 'n goeie reis gehad.... Trek gauw je jas uit en vertel 's wat.... Mietje, breng meneer z'n valies dadelijk op de logeerkamer!... Je wilt je zeker nog wel wat opfrisschen voor 't eten hè, jongen...."
Wie kon ook denken, dat de menschen zoo slecht zouden zijn, om ons armoedje weg te stelen." "Alles goed en wel, maar ik moet den ketel terughebben, of je zult mij de schade vergoeden. Met minder dan vijf gulden ben ik niet tevreden. 't Was een dure ketel, en nog zoo goed als nieuw!" "Vijf gulden?" stamelde Mietje verschrikt. "Vijf gulden, zegt u?" "Ja, vijf gulden minstens," was het antwoord.
Zijn vader werd er wakker van, toen Jan de luiken opende. "Wie is daar?" vroeg Dik. "Ik Vader," zei Jan. "Weet u niet meer, dat we eene tent zouden bouwen voor Mietje van Klaas Touw. De bloemen staan weer dik op de ruiten. 't Heeft bepaald erg hard gevroren." "Zeker wel," zei Dik. Jan was spoedig aangekleed.
Dik was al lang naar huis, want hij zag, dat de jongens zijne hulp best konden ontberen, en hij vond het een prettiger idee voor hen, dat zij de tent geheel alleen bouwden. Toen om half negen Mietje op het ijs verscheen, sloeg zij van verbazing de handen in elkaar, en zij was wat grootsch op de mooie tent, die de jongens voor haar hadden gemaakt. En alles was gereed.
Nu kon ze veilig verder gaan. Mietje voelde haar verantwoordelijkheid. Is dat niet allerliefst? Voor acht centen in de week! Ik hield van Mietje. Ik geloof, we hielden allemaal van Mietje. En toch zagen we haar nooit. Maar we hadden haar gehoord. Toch, eenmaal hebben we haar ook gezien. 't Was op een Nieuwjaarsdag.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek