Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 27 oktober 2025
Iemand heeft zich uit liefde voor jou om het leven gebracht. Wel, ik woû, dat mij ook eens zoo iets overkwam. Ik zoû mijn geheele verdere leven verliefd op mezelf zijn geweest. Maar de menschen, die mij aanbeden hebben, het zijn er niet veel: een paar zijn zoo dom geweest te blijven leven, lang nadat ik opgehouden had iets voor ze te voelen, en zij voor mij.
Ik was zoo dom geweest de leiding over te geven aan een Israëlietisch heer, Herr Franck, uit Constantinopel, die naar Weenen ging om inkoopen te doen voor zijn geschäft, en voor ik het mezelf bewust was, had hij de teugels in handen genomen.
Weet je wel, dat ik dikwijls dacht, dat je dood waart, want, zei ik bij mezelf, als Rémi nog leefde, zou hij zeker wel aan zijn moeder Barberin iets hebben doen weten. Die moeder Barberin was niet alleen; bij haar woonde een vader Barberin, die heer des huizes was en die dat ook getoond heeft te zijn, door mij voor twintig gulden aan een ouden muzikant te verkoopen.
Onderweg had ik mezelf gedurig afgevraagd, of in dit naar huis gaan niet de een of andere listige streek lag opgesloten; maar de laatste woorden maakten een einde aan den twijfel, die nog bij mij bestond. Daar wij den anderen morgen naar het dorp zouden terugkeeren om den burgemeester te bezoeken, had Barberin zeker het voorstel van Vitalis van de hand gewezen.
Morgenochtend is hij thuis en dan kan je hem keuren. Daar zijn de handschoenen. Maar wacht tot je hem ziet. Wat mij betreft, met mij is 't gedaan. Eén en tachtig aanstaande Januari en aardig flink voor een ex-bokser. Maar ik heb mezelf nooit weggegooid, Sam, en nooit van den nacht een dag gemaakt en de kaars aan twèe kanten laten opbranden.
"Want," zoo merkte hij op, "het zou de moeite niet loonen van Mimi te scheiden, als je toch altijd met haar schim blijft leven. Maar," voegde hij er glimlachend aan toe, "ik zou beter doen, wanneer ik, in plaats van tot anderen te preeken, tegen mezelf een strafpredikatie hield, want mijn hart is nog vol van Musette.
Ik kan mij niet zooveel bezig houden met anderen; ik heb genoeg te denken over mezelf. Ik zal tevreden en geduldig zijn. OSWALD. En vroolijk, moeder! Heb ik nu alle wroeging en zelfverwijt van je afgenomen? OSWALD. Ja, dat heb je. Maar wie neemt nu den angst weg? MEVR. ALVING. Den angst? Regine zou het gedaan hebben voor een goed woord. MEVR. ALVING. Ik begrijp je niet.
Ik zeide toen tot mezelf: Ik word ziek en Garofoli zal mij naar het gasthuis zenden. O, ik word erg ziek; nu ben ik nog niet ziek genoeg; ik voel het zelf wel, maar het is nog niet zóó erg, dat ik Garofoli hinder; hij heeft mij bij zich gehouden. Het is vreemd, maar ongelukkige menschen zijn taai. Gelukkig heeft Garofoli het niet verleerd om mij evenals de anderen te tuchtigen.
Toen ik door 't ondergaan der zon eenigszins genas want ontevredenheid is een ziekte bracht juist die ziekte my den Japanschen Steenhouwer voor den geest, en misschien dacht ik alleen dáárom die geschiedenis overluid, om, mezelf wysmakende dat ik het deed uit welwillendheid voor dat kind, ter-sluik den laatsten druppel intenemen van het drankje dat ik voelde noodig te hebben.
"Daarom zie je er geen een!" "Ze zullen allen dood zijn." "Ik dacht al bij mezelf dat ze iets kwaads in 't schild voerden. Gisteren..." "Ik heb 't wel gezien. Gisterenavond..." "Jammer!" zei zuster Roefa, "zoo allemaal dood te gaan voor Paschen, wanneer ze met hun geschenken komen." "Hadden ze nog maar 't nieuwe jaar afgewacht..."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek