Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 27 oktober 2025
Ik zal die arme jongen, Brittles, wakker maken, dan wordt hij ten minste niet in zijn bed vermoord; anders, zeg ik in mezelf, kan, vóór hij 't weet, zijn keel wel doorgesneden worden van zijn ééne oor tot zijn andere.« Hier wendden aller oogen zich naar Brittles, die de zijne op den spreker richtte en hem aanstaarde met open mond en ongeveinsde ontzetting op heel zijn gezicht.
"Ik ben niet gekomen, om je rekenschap te vragen van je daden...ik ben gekomen om je rust te geven." "Ik wil die rust niet, die jij me geven wilt. Ik zal mezelf wel een rustig gemoed geven! Jij veracht me, en je minachting zou me bitter stemmen tot mijn dood toe!" Ibarra zag de wanhoop en de smart in de arme vrouw, en vroeg haar wat ze dan verlangde.
Want, Femke, ik ben een kleine jongen nog, Die leeren moet, en leeren, altyd leeren, En leeren, leeren, leeren, leeren, leeren ... Wat mankeert je, Wouter? vroeg Laurens. Zeg je versjes op? Hm ... ja ... zoo! Ik praatte met mezelf, antwoordde hy verlegen. Ik was opgestaan omdat het zoo warm was in 't bed, en ... en ... dáár sprak ik over!
En ik zal ook de Rosemeyers hiertoe trachten overtehalen, omdat de suikerraffinadeurs er ook belang by hebben, schoon ik niet geloof dat ze zeer zuiver zyn in hun begrippen de Rosemeyers meen ik want ze houden een roomsche meid. Hoe het zy, ik zal myn plicht doen. Dit heb ik mezelf toen ik met Frits van den bidstond naar-huis ging. In myn huis zal de Heere gediend worden, daarvoor zal ik zorgen.
Ik moet verklaren, dat mij dit hinderde en ergerde; ik nam mijn rol van onderwijzer zeer ernstig op en vond het vernederend voor mezelf, dat mijn leerling mij vragen deed, waarop ik geen antwoord wist te geven; het scheen mij toe, dat ik hem in zeker opzicht bedroog. En mijn leerling bespaarde mij geen enkele vraag. Waarom zet men voor alle muziek niet denzelfden sleutel?
Ik bracht den vorst groot gewin aan en deed voor mezelf een schat van kennis op, zonder welke ik de verplichtingen, die mij later werden opgelegd, niet zou hebben kunnen nakomen. Op zekeren dag bevond ik mij te Jeruzalem in het huis van den vorst. Eene dienstmaagd kwam binnen met een schaal brood. Zij bood mij daarvan aan. Dat was de eerste maal dat ik uwe moeder zag. Ik kreeg haar lief.
Wat mezelf betrof kon ik hem antwoorden, dat ik geen ouders had en dat Vitalis mij voor een som geld, die hij aan den echtgenoot van mijn voedster had gegeven, gehuurd had. En wat gaat gij nu doen? vroeg de commissaris. Acquin antwoordde hem hierop voor mij. Daarvoor zullen wij zorgen, indien gij hem aan ons wilt toevertrouwen.
Toen dat afgeloopen was, verspreidden de jongens zich om nog wat pret te maken, mevrouw March en haar dochters achterlatende om kalm te genieten onder den feestboom. "Ik vind dat ik mezelf nooit weer 'ongelukkige Jo, mag noemen, nu mijn grootste wensch zoo heerlijk vervuld is," zei mevrouw Bhaer, en trok Teddy's vuistje uit de melkkan, waarin hij naar hartelust scheen te karnen.
In dit bekoorlijk verblijf waren geen andere menschelijke wezens, althans voor het oogenblik, dan een oude vrouw en een klein meisje van tien tot twaalf jaar, beiden roetkleurig en in afschuwelijke lompen gekleed. Ziedaar alles wat over is, zeide ik tot mezelf, van de bevolking van het oude Munda Bœtica! O, Caesar! O, Sextus Pompejus! hoe verbaasd zoudt ge zijn als gij weer op de wereld kwaamt!
Ik nam toen de twee beambten in mijn handen, stak ze eerst in mijn jaszakken, en daarna in iederen zak, dien ik aan me had, behalve in mijn twee kleine zakjes in den band van mijn broek, en een ander geheim zakje, dat ik liever niet wou laten doorsnuffelen, omdat ik er kleine benoodigdheden in had, die voor niemand dan mezelf van belang waren.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek