Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 8 juli 2025
"Mijn compliment... Bekoorlijk... Ik heb zoo'n honger!" Nu haastten zij zich. Eén bracht melk, een ander roastbeef, een derde brood, een vierde kaas. De vijfde, die heel mooi was, een Martha gelijk, bleef stil bij mij en hielp mij den weg vinden in het labyrinth van mijn zinnetjes, die zulk duister Nederlandsch bleken te zijn.
Wij zullen niet naar Martha gaan, zeide ik, omdat dit een te groote omweg zijn zou; zij kan ook lezen en schrijven; wij kunnen haar dus door een brief van alles op de hoogte stellen; maar vóór wij naar Parijs gaan, kunnen wij ons naar Dreuze begeven, om Lize te bezoeken; al kost dit wat meer tijd, dan maakt dat toch niet zoo'n groot verschil uit, en Lize kan niet schrijven of lezen.
Ik waag het niet om de verbazing van Martha, de vreugde van Gräuben te beschrijven. "Nu gij een held zijt," sprak mijne lieve bruid, "behoeft gij mij niet meer te verlaten, Axel!" Ik zag haar aan. Zij lachte door hare tranen heen. Men kan licht nagaan welk een opzien de terugkomst van professor Lidenbrock te Hamburg baarde.
Maar zij ontkende het niet, toen Martha haar zeide, dat ze haar had hooren schreien. Ze boog zich over tot haar zuster. "Heb ik 't u niet gezegd," zoo klaagde zij, "dat 't beter ware geweest, als ik hem nooit gezien had! Ay mij zusterlieve het is mij niet wel te moede. Ik ben angstig om te leven. Zou de dood nabij mij wezen?
Hij zal gauw genoeg hier zijn voor ons allemaal.« »Houd je mond, suffe idioot!« zei de Moeder bits. »Martha, zeg eens, is ze al meer zoo geweest?« »Dikwijls!« antwoordde de eerste vrouw. »Maar ze zal nooit meer zoo zijn,« voegde de tweede er bij, »dat is te zeggen, ze zal nog maar één keer bijkomen en, let op wat ik zeg, juffrouw, dat zal dan niet lang duren!«
PERSONEN: KARSTEN BERNICK, Consul. BETTY, zijn vrouw. OLAF, hun zoon dertien jaar oud. MARTHA BERNICK, zuster van den consul. JOHAN T
In den loop van dezen dag was het aantal leveranciers van natuurkundige werktuigen, van wapenen, van electrische toestellen nog vermeerderd. De goede Martha was er suf van. "Is mijnheer gek?" zeide zij mij. Ik gaf een toestemmend teeken. "En neemt hij u mede?" Ik herhaalde het teeken. "Waarheen?" zeide zij. Ik wees met den vinger het middelpunt der aarde aan. "Naar den kelder?" riep de oude meid.
't is schande!" "Er moet hem zeker wat overkomen zijn, vader!" meende Martha. "Pieter past anders trouw op zijn tijd." "Dat is wel waar, Martha," antwoordde vader Dirksz. "Maar dan moest hij het vandaag ook gedaan hebben. Geef mij mijn rok, Marie! ik ga naar den schout." "Ik zou daarmee nog wat wachten, vader!" zeide Marie. "Misschien komt hij wel spoedig thuis.
De Heer Bos was vervolgens naar beneden gegaan; naar mijn gedachten, om aan de oude Martha eenige onderrichtingen te geven: het duurde wel een uur eer hij terugkwam en zich in de bedstede, tegenover die, waarin zijn dochter sliep, begaf. Een zwaar gesnork kondigde mij weldra aan, dat, welke zijn zorgen voor de toekomst ook wezen mochten, die echter niet in staat waren, hem het slapen te beletten.
"Neen, goede Martha! hij en niemand in huis zal meer eten! Oom Lidenbrock wil ons allen honger laten lijden, tot hij een oude vod ontcijferd heeft, die volstrekt onmogelijk te ontcijferen is!" "Dan zit er niet anders op dan van honger te sterven!" Ik durfde er niet voor uitkomen, dat dit ons onvermijdelijk lot zou zijn met zulk een onhandelbaar mensch als mijn oom.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek