Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 8 juli 2025
De beide vrouwen liepen slechts langzaam voort, de waschvrouw sleepend en waggelend; zij gingen het straatje door en kwamen het huis van den burgemeester voorbij, en vlak daarvoor viel zij op de straatsteenen neer. Er verzamelden zich verscheidene menschen om haar heen: de lamme Martha liep in het huis, om hulp in te roepen. De burgemeester en zijn gasten gingen naar het raam toe.
In mijne hoedanigheid van liefhebbenden neef meende ik inderdaad verplicht te zijn om voor hem en mij te eten, hetgeen ik ook met de grootste nauwgezetheid deed. "Ik heb nooit zoo iets gezien!" zeide de goede Martha onder het bedienen. "Mijnheer Lidenbrock niet aan tafel!" "Het is haast ongelooflijk."
Wij zetten koers naar Amsterdam. Op de Zuiderzee was De Ruyter bijna verongelukt. Een schip overzeilde ons en, had de vice-admiraal zich niet aan een touw vastgehouden, hij ware reddeloos verloren geweest." "Hoe gaat het, vader! Hé! oom! Gij hier? Altijd wèl geweest? Dag Marie, dag Martha, dag Pieter!" klonk het eensklaps. Allen keken op, en zagen Karel voor zich staan.
"Ik kom hier om u behulpzaam te zijn," zeide ik: "en het spreekt dus vanzelf dat UEd. vrijelijk over mij kunt beschikken." "Best!" zeide zij: "Welnu: mijn plan was, het gezelschap hier te ontvangen en dan terstond met ons allen naar de hoeve bij de oude Martha te rijden, aldaar een collation te gebruiken en voorts hier terug te komen om te eten."
Gedurende mijn verhaal bleef ik de wezenstrekken van mijn gastheer zorgvuldig gadeslaan. Geen verwondering noch ontroering was daarop zichtbaar: alleen zag ik hem een paar reizen de wenkbrauwen samentrekken. "Ik verwachtte niet anders," zeide hij, toen ik met mijn mededeeling geëindigd had: "en ik had dienaangaande het noodige onderricht aan de oude Martha gegeven.
Weinig had de man gedacht, dat hij den geliefde in zulk een toestand zou terugvinden. "Ach, oom!" riep Pieter uit, die het eerst op hem toeliep. "Vader is zoo erg ziek. Hij zal het niet lang meer maken." "Wat zeg je, Pieter?" riep de zeeman verschrikt uit, terwijl hij zich naar het bed van den stervende begaf, waar Martha hem hare plaats inruimde. "Het is zoo, Klaas," antwoordde de kranke.
"Mijn compliment... Bekoorlijk... Ik heb zoo'n honger!" Nu haastten zij zich. Eén bracht melk, een ander roastbeef, een derde brood, een vierde kaas. De vijfde, die heel mooi was, een Martha gelijk, bleef stil bij mij en hielp mij den weg vinden in het labyrinth van mijn zinnetjes, die zulk duister Nederlandsch bleken te zijn.
Pieter werd op de werf der Zeeuwsche admiraliteit aangesteld als tweede meesterknecht, met een goed inkomen en het vooruitzicht op bevordering. Martha, wiens broeder Jacob intusschen gehuwd was, vergezelde hem naar Vlissingen, om zijne huishouding waar te nemen. Gij zult wel nieuwsgierig wezen, hoe het met Buat afliep. Ik zal het u meedeelen.
Ja, gij hebt gelijk; het moet, antwoordde Acquin. Hij richtte zich eensklaps op, zette Lize op den grond, die zich echter aan hem vastklemde en zijn hand niet wilde loslaten. Hij drukte toen Martha, Alexis en Benjamin een kus op het voorhoofd.
Bij Pernuit is de dienst open; zal ik morgen voor u daarheengaan? vroeg Martha. Ik wil niet in een betrekking gaan; wanneer ik dat deed, dan zou ik u niet meer zien, want dan zou ik te Parijs moeten blijven. Ik hang mijn schapevacht weder om de schouders, neem mijn harp en bezoek u dan beurtelings, en zoo zult gij voor mij dan altijd te zamen zijn.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek