Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 8 oktober 2025
Het gevoel dat mij beheerschte, was aanstekelijk en ook Mattia keerde helaas! slechts in zijne verbeelding terug naar het land waar hij geboren was. Als ge eens te Lucca kwaamt, zeide hij, zou ik u ook wat prachtigs vertoonen; dat zoudt gij zien. Maar wij zullen naar Lucca gaan als wij Martha, Lize en Benjamin hebben opgezocht. Zoudt gij wel eens te Lucca willen zijn?
Wanneer gij dit gebruikt, dan kunt gij aan ons denken. Gedurende dit gesprek was Alexis ook in den tuin gekomen en zoodra Martha in huis teruggekeerd was, naderde hij mij. Ik heb twee gulden, zeide hij, en gij zoudt mij veel genoegen doen, een daarvan aan te nemen.
"Wat maak je een haast, Pieter," zeide Martha in het voorhuis tegen hem. "'t Is of Joost je op de hielen zit." "Ik wil graag een goede plaats krijgen," antwoordde Pieter. "Ik houd er niet van, om zoo achteraf te zitten." "Wacht dan even; dan ga ik mee," zeide het meisje. "Ik moet nog maar even mijn huik opzetten." Dat beviel Pieter niet. "Haast je dan wat," gaf hij ten antwoord.
En de knaap werd te bed gebracht, in dezelfde bedstee, waarin zijn moeder lag; maar hij had zijn plaats aan haar voeten en dekte zich met een oude deken toe. Met de waschvrouw ging het een weinig beter; het warme bier had haar versterkt, en de geur van het heerlijke eten had haar goedgedaan. «Hartelijk dank!» zeide zij tegen Martha. «Ik zal je alles eens vertellen, als de kleine slaapt.
Nauwelijks was ik echter in de keuken, of Martha kwam mij, met zooveel snelheid als haar oude beenen het haar vergunden, achterop geloopen: "Wat wil Meneer?" vroeg zij: en zij sloeg onwillekeurig een angstigen blik naar het trapje, dat naar het opkamertje leidde. "Juist!" zeide ik, haar blik volgende: "daar boven moet ik wezen. Ik meen, dat daar stoelen staan."
En ik wilde, van mijn kant, haar ook alles vertellen, wat gebeurd was, sedert wij elkander verlaten hadden en hoe ik bijna omgekomen was in de mijn, waarin Alexis werkte en hoe ik, toen ik bij moeder Barberin kwam, vernam dat mijn familie mij zocht, en daardoor verhinderd was geworden om Martha te bezoeken.
Dat had Pieter reeds van zijn vader geleerd, dat had zijne brave Admiraal hem zoo dikwerf ingeprent, dat had hij dan ook reeds meermalen ondervonden. Hij wandelde eenige malen zijn engen kerker op en neer, toen hij den grendel van zijn deur hoorde afschuiven. De deur ging open, en Martha stond voor hem. "Daar doe je goed aan, Martha!" zeide Pieter, "dat je mij komt vertroosten.
Martha en ik hadden Lize bij de hand genomen en trokken haar bijkans voort, maar zij had moeite om ons te volgen en wij konden dus niet zoo hard loopen als we wel gewenscht hadden. Zouden wij nog vóór het onweder tehuis zijn? Zouden Acquin en zijn zoons hun woning nog bijtijds bereiken?
Bovendien verkeerde ik in dien toestand, waarin besluitelooze menschen zich dikwijls aan de zijde scharen van hen, die het laatst gesproken hebben. Mattia heeft gelijk, hernam ik, en het heeft mij dan ook niet weinig moeite gekost, om tot het besluit te komen, naar Parijs te gaan, vóór dat ik Martha en Lize bezocht had. Maar uw ouders! herhaalde moeder Barberin.
Martha, gooi wat om mijn schouders! Martha legde haar een bonte pelerine om. Mathilde had met vlugge vingers haar werk voltooid. Daar! sprak ze, en schoof de krullende franje van voren terecht. Eenvoudig, keurig en stevig. Ben je tevreden? Frédérique bezag zich en roerde even met de tippen harer vingers heur kapsel van terzijde aan. Zeker, zeker, zeide ze; en nu.... nu mijn flot de tulle.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek