Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 juni 2025
"Vergeet niet morgenochtend juist om half vijf uur aan mijn deur te zijn," antwoordde mijnheer Madeleine, heengaande. De Vlaming was nog even "dom" als vroeger, zooals hij zich later uitdrukte. Mijnheer de maire was een paar minuten weg geweest, toen de deur weder geopend werd; 't was mijnheer de maire, die terugkwam. Hij had nog 't zelfde peinzend en onverstoorbaar voorkomen van daareven.
Nu hij was gevallen, haalde ieder wat hij kon; de geest van strijd verving den geest van samenwerking; ruwheid de hartelijkheid, onderlinge haat de welwillendheid des stichters jegens een ieder; de door Madeleine geweven draden raakten verward en braken; men vervalschte de fabrikaten, het fabrikaat werd slechter, het vertrouwen hield op, het vertier nam af, het loon verminderde, het werk werd gestaakt, de zaak ging op de flesch.
Thénardier schreef onder de rekening: "Op rekening ontvangen driehonderd francs." De heer Madeleine zond dadelijk opnieuw driehonderd francs en schreef: Haast u Cosette te zenden. "Verduiveld!" zei Thénardier; "wij zullen het kind niet laten gaan." Intusschen beterde Fantine niet. Zij was altijd in de ziekenzaal.
Javert herhaalde: "Ik heb maar één mensch gekend die een windas kon vervangen. 't Was deze galeislaaf." "Ach! ik word verplet!" schreeuwde de grijsaard. Madeleine richtte het hoofd op, zag den valkenblik van Javert steeds op zich gevestigd, zag de boeren aan, die zich niet verroerden en glimlachte treurig.
Cochepaille groette in zijn verwarring door op militaire wijze aan te slaan. De heer Madeleine wendde zich tot de gezworenen en het hof, en zeide met zachte stem: "Mijne heeren gezworenen! stelt den beschuldigde in vrijheid. Mijnheer de president! laat mij in hechtenis nemen. De man, dien gij zoekt, is niet hij, maar ben ik. Ik ben Jean Valjean." Allen hielden den adem in.
't Is dus niet hier! Zuster, spreek, waar is Cosette? Ik wil mijn kind! mijnheer Madeleine, mijnheer de maire!" Javert stampvoette. "Is daar de andere ook? Wilt ge zwijgen, deern! Vervloekt land, waar galeiboeven overheden zijn en publieke vrouwen als gravinnen verpleegd worden! O, 't zal alles veranderen, 't is hoog tijd!"
De hertog, die Madeleine zeer beminde, liep hierdoor in groote woede naar het huis, nam Hugues gevangen en zijn vrouw en dwong hen, die van de zaak nog niets wisten namelijk van het vertrek van Fouques en Ninette, te bekennen gezamenlijk schuldig te zijn met Fouques aan den dood van Madeleine.
De boekhouder ging overeind zitten, werd geheel wakker, en zag door zijn venster op den muur aan de overzijde, het roode schijnsel van een verlicht raam. Naar de richting der lichtstralen te oordeelen, kon het geen ander raam dan dat der kamer van mijnheer Madeleine zijn. De lichtschijn bewoog zich, alsof die eerder van een flikkerend vuur dan van kaarslicht kwam.
Moest zij haar geheele ziel omkeeren? Zij wist het niet; zij beefde. Zij luisterde ontzet, aanschouwde verbaasd; bij elk woord, dat mijnheer Madeleine sprak, voelde zij de vreeselijke duisternis van den haat in zich verbleeken en optrekken, en in haar hart iets verwarmends, iets onbeschrijfelijks ontstaan, dat blijdschap, vertrouwen en liefde was.
Ik ging over het marktplein, toen gij de vrouw medevoerdet; er stonden nog groepen menschen bijeen, ik deed dus onderzoek en vernam alles: de burger had ongelijk en de politie had dezen dus eigenlijk behooren te arresteeren." Javert hernam: "Deze ellendige heeft mijnheer den maire beleedigd." "Dit gaat mij alleen aan," zei Madeleine.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek