Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 juni 2025
De mensch wurmt en zwoegt en slaaft in een wereld, die hem te eng is, en ten slotte neemt hij voor lief met het enge kamerke tusschen een paar schamele planken...... Maar Dirk Kloppers is een geloovige. En opblikkend uit dit tranendal, dat den stempel der vergankelijkheid en ijdelheid op het voorhoofd draagt, ziet hij de onvergankelijkheid der toekomende stad. En hij sterkt zich in zijn God.
»En zijt ge nog niet getrouwd?" vraagt grootmoeder Kloppers. »Wel neen," zegt hij lachend »denkt ge soms, grootmoeder Kloppers, dat ik mijn vrouw in Engeland heb gelaten?" De oude vrouw Kloppers lacht zelf hartelijk mede. »En waarom ben je dan nog niet getrouwd, Charles?" »Wel," zegt hij, een kop geurige Javakoffie nemend, »trouwen is toch een gewichtiger ding, dan een kop koffie uit te drinken."
Ge hoort niets meer dan het gekabbel van het beekje en het ruischen van den nachtwind in het loover der struiken het visioen is voorbij. Maar 't was geen visioen. De man met dat ijzeren gelaat was de Kommandant, en die grijsaard op den witten schimmel de oude Kloppers, en zijn zoon Jan hield den vlaggestok omklemd met zijn sterke vuist.
Dat Reimerswaal eens een aanzienlijke stad was, kan niet betwijfeld worden; de volksoverlevering, dat de weelde hier zoo ver was gegaan, dat gouden kloppers de deuren versierden en de paarden met zilveren hoefijzers beslagen waren, echter wèl. Na een korten tijd toevens moeten wij de verzonken stad weer verlaten.
In den hoek stond een geweer met den langen, blinkenden loop: daarnaast lag de bandelier. Kloppers maakte zich nu snel gereed voor den krijgstocht. Geertrui hing hem den bandelier om de schouders. De leeftocht voor eenige dagen een stuk gerookt vleesch, eenige harde beschuiten, een zakje gemalen koffie en een builtje tabak was spoedig gereed.
»Dat denk ik ook niet," zeide de Engelschman, terwijl hij vol verwondering was over de vaste hand van dezen tachtiger, en hij was juist van plan, om den roofvogel te halen, toen een vreemde kaffer te paard het erf kwam oprijden. Hij hield recht op baas Kloppers aan. »Dat is de kafferknecht van één mijner kleinzoons, die te Buffelskloof woont," zeide de grijsaard tot Marling.
Toen zong de kleine gemeente met snikken en tranen: »God heb ik lief, want die getrouwe Heer Hoort mijne stem, mijn smeekingen, mijn klagen, Hij neigt Zijn oor; 'k roep tot Hem al mijn dagen, Hij schenkt mij hulp; Hij redt mij keer op keer!" Moeder Kloppers zelf zong het geheele vers mee.
»'t Is een prachtige bok hebt gij hem geschoten?" vraagde Charles. »Dat denk ik wel," antwoordde baas Kloppers; »ik schoot hem op drie honderd meter afstands." »Gij zijt een eerste schutter," meende Marling. »Waarom?" vraagde de grijsaard droogjes. »Wel omdat ge den reebok op driehonderd meter hebt geschoten," zeide de Engelschman.
»Een Transvaalsche Boer ben jij daar nu blij mee, Anneke?" »Ik wel," zeide zij vroolijk. »Nu ge je zoo goed houdt," meende de oude Kloppers lachend, »krijg je er nog een meisje bij, want er zijn te Buffelskloof tweelingen geboren." »Hoeveel kleinkinderen hebt ge nu al, oom Kloppers?" vraagde Marling. »Wat denk je?" zeide Kloppers. »Vijftig," meende Charles, die nu eens veel wilde raden.
»Ik durf nog meer te zeggen, ik heb eens tegen de boeren gevochten bij den Langnek." Reinard Jansen springt op van zijn stoel, de olifantenjager slaat met de harde vuist op de tafel, en zelfs de blauwe oogen van Dirk Kloppers worden onrustig.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek