Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 juli 2025
Zij, die zijn vader Lodewijk Jansen, Dirk Kloppers' zwager, hebben gekend, zeggen, dat hij van al de kinderen het meest van zijn vader weg heeft: dat breede, krachtige, stalen voorhoofd, die zware wenkbrauwen, die strenge flikkerende oogen en die vastberaden en onverzettelijke trek om de mondhoeken.
Nu waren de ruiters op het erf aangekomen, en terwijl reeds eenige Kaffers kwamen aanloopen, om de paarden in den stal te brengen, sprongen de boeren snel uit het zaâl, kwamen op baas Kloppers aanhollen, alsof zij hem omver wilden loopen, schudden zijn hand en riepen: »Oom Dirk, we komen je van avond eens gelukwenschen met de jongste tweelingen van Buffelskloof!" Nu was de grijsaard er achter.
Pa'ke zegt, dat jij Moeke's neus hebt, maar Moeke zegt, dat jij Pa'ke's oogen hebt, hoor! Pa'ke's oogen, ja zeker! Maar de mond is van je Moeke, zegt Pa'ke! Zóó goed zoet zijn, lieveling " »Kom vrouw," zegt Marling lachend, met den ouden Kloppers binnentredend, »we zullen je moeten storen in je gewichtig onderhoud met onzen oudsten zoon. Ik heb hier een kennis van je meegebracht."
»En voor mij een sabel!" riep Steven, »zoo'n mooie lange sabel, waarmee ik tijgers en leeuwen kan doodslaan!" »En voor mij 'n mooie pop!" riep de kleine Sien. »De Roodbaatjes zullen u toch niet doodschieten?" vraagde Hendrik. »God in den hemel kan het verhoeden," zeide Kloppers; »zult ge voor Pake bidden, dat geen kogel hem treft, mijn lievelingen?"
Dikwerf kan men hem vinden heel aan het achtereinde van den grooten tuin, waar groene cypressenboomen hun schaduw werpen, en waar Kloppers' familiegraven liggen. Daar zijn reeds verscheidene loten van den krachtigen Kloppersstam neergelegd tot de laatste ruste, en ook de oude meesteres van Vredenoord heeft hier een rustplaats gevonden, nu acht dagen geleden.
Nu, Marling haast zich en is spoedig klaar. Het kantoor wordt gesloten, de bedienden verwijderen zich en Charles gaat Dirk Kloppers voor door den marmeren gang naar de huiskamer. Een glazen deur, door een gordijn gedeeltelijk bedekt, geeft toegang tot die kamer. »Wacht even," zegt Marling fluisterend, »nu kunt ge uw kleindochter eens bespieden!"
Als de galg, die op dien dag ten tweeden male op Slachtersnek werd opgericht, waaraan, voor het oog van handenwringende vrouwen en snikkende kinderen, de vijf ongelukkigen ten tweede male werden opgehangen!" De oude Kloppers is warm geworden; die rijzige gestalte schijnt nog te rijzen. Toorn, droefheid en verontwaardiging flikkeren uit die blauwe oogen.
»De kommandant woont in het dorp; binnen een uur kunnen wij er zijn, maar laten wij even bij mijn zoon Jan, die bij een ziek kind zit te waken, de tijding brengen." Zoo gingen ze dan te samen het erf over naar de woning van Jan Kloppers. Door een zijraam zag men een licht branden; ook was de huisdeur niet gesloten. Behoedzaam traden zij binnen, doch Jan Kloppers had hen reeds gehoord.
Doch bij dit woord van hun vader kwam er een plotselinge ernst op die vroolijke kindergezichten. »Ja Pake, wij zullen elken morgen en elken avond onze knietjes buigen, en onzen Heere in den hemel bidden, dat Hij u beware!" »Doe dat, mijn lievelingen," zeide Kloppers, en hij kuste hen tot een laatst vaarwel één voor één op den frisschen rozenmond.
Jan Kloppers nam de kleine handen en zuchtte. De oude Kloppers en Frits Jansen waren reeds eenige uren geleden uitgetrokken met het kommando, doch Jan Kloppers had zich nog niet kunnen losscheuren van zijn kind.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek