Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 oktober 2025
Weer werd de voorbijgaande lichtstraal zichtbaar in die vorschende, blauwe oogen. »Welken weg nam hij? Ik meen, dat de gewone weg naar Rhodesia hier voorbij komt?" vraagde Kloppers. »Had Jack den gewonen weg genomen, dan moest hij hier voorbij zijn gekomen," zeide Moeder Jansen, »maar hij nam een anderen weg, een omweg."
Maar de aanloop begint te verminderen; over eenige minuten wordt het kantoor gesloten, en nu eerst ontdekt de chef, van zijn ingespannen arbeid opblikkend, den ouden Voortrekker. »Wel grootvader Kloppers," roept hij, met blijde verbazing, »dat is een verrassing! Kom toch gauw naar binnen!" »Ik zal wachten tot ge klaar zijt," zegt de grijsaard, Marling's toegestoken hand hartelijk schuddend.
De oude Kloppers had van de zware ramp gehoord, die zijn neef Reinard Jansen had getroffen, en ofschoon hij slechts langs een omweg Waterfontein kon bereiken, dreef hem zijn deelnemend gemoed, om Jansen te bezoeken. Moeder Jansen ging juist de tent uit, om de struisvogels te voeren, toen Kloppers' witte schimmel de oprijlaan inboog.
»Ik kan niet meer, Oom," antwoordde Frits, en de oude Dirk Kloppers haastte zich, om den moeden en hongerigen ruiter te verkwikken met spijs en drank. »En waar is Tante Anneke?" vraagde Frits Jansen thans. »Zij is overleden," zeide de grijsaard met een weemoedigen klank in zijn stem. »Ik heb er niets van gehoord," hernam de jonge Boer met een smartelijke verrassing.
In het midden der tafel hadden Dirk Kloppers en zijne vrouw plaats genomen, beiden met een glimlach van voldoening op het gelaat, en de petroleumlamp, die reeds sedert jaren het sobere licht der vetkaars op Vredenoord had verdrongen, wierp over al die vroolijke en lachende menschen haar helder en rustig licht. Intusschen bediende Lena met vaardige hand de gasten.
»Zul je den kommandant onmiddellijk wekken?" riep de Voortrekker. »Wie ben je?" vraagde het onwillige schepsel. »De oude baas Kloppers van Vredenoord," zeide de grijsaard met kracht, »en als je nu niet onmiddellijk den kommandant wekt, dan ligt de zweep voor je klaar." Dat hielp dan toch.
Jan keek zijn vader aan, want nieuwe hoop begon te gloren in zijn betraande oogen, doch de oude Kloppers wist wel beter. Voordat de kaars des levens uitgaat, flikkert zij gemeenlijk nog eenmaal op, en gaat dan uit met een zucht. »Hoe gaat het nu Moederke?" vraagde de grijsaard na een wijle. »Goed," zeide ze, »goed! Maar ik ben aan het einde van mijn pelgrimsreis, en we zullen afscheid nemen!"
Vervolgens wendde hij zich tot den kaffer en zeide: »Zoo Februari, wat breng je voor nieuws?" »Hier baas," zeide de kaffer, die Februari heette, en reikte een brief over. De oude Kloppers opende het couvert, en al lezende begon zijn verweerd gelaat te stralen van blijdschap. »Goed nieuws," zeide hij tot den Engelschman, »goed nieuws, hoor!" »Mag ik weten, welk nieuws?" vraagde Marling.
Doch de paarden waren nu voor gebracht, en Dirk Kloppers en Frits Jansen zich naar buiten begevend, sprongen in het zaâl. »Waar is mijn paard?" vraagde Frits ongerust. »Ik heb het goed bezorgd," zeide de grijsaard, »we zullen het wat rust geven." Het was een stille liefelijke zomernacht, en niets werd gehoord dan de snelle hoefslag van de paarden en de slaperige kreet van een opgeschrikten vogel.
Wel was het hard, om haar kind, dat zij pas had terug ontvangen, weer af te staan, blootgesteld aan de slagen van den verderfengel, die oorlog wordt genoemd, maar zij deed voor Jan Kloppers niet onder in plichtsgevoel en vaderlandsliefde, en al was haar toestand zoo geheel anders dan die van Lena Marling, Lena's woord kwam ook over haar lippen: »De Heere zal het voorzien!"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek