Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 juni 2025
»Maar misschien begint mijn dichtader wel te vloeien, als ik van middag mee mag naar het dorp," schertste Marling. »Goed," zeide Lena in denzelfden toon, »jij gaat mee, maar jij zorgt dan ook voor een gedicht!" Na het eten werden de paarden gezadeld. Lena nam den goudvos, en Charles besteeg den langbeenigen »Vijftigponder," die in den stal van baas Kloppers werkelijk was opgefleurd.
Nu begint hij weer te lezen: een reeks aanteekeningen over nieuwe kafferoorlogen, droogte, sprinkhanen, huwelijken, geboorte- en sterfgevallen, alles in bonte afwisseling, doch dan volgde de hand van een ander, van den zoon van den vroegeren kroniekschrijver, namelijk Gert Kloppers. »6 Maart 1835. Vader is stekeblind geworden van ouderdom, en ik zal in zijne plaats deze aanteekeningen voortzetten.
De Kaffer kwam terug en zeide: »Baas, de Zwarte is kreupel; hij heeft zich verrekt aan den rechter voorpoot." »Neem dan den Vos," zeide Kloppers. Zoo bracht de Kaffer den Vos, en Jan Kloppers ging naar buiten, waar zijn kinderen speelden. »Nu Steven, jij bent het Roodbaatje," zeide Alexander, »en ik ben een Transvaalsche Boer, en nu willen we vechten." Engelschman.
Slechts met moeite kan de langbeenige »Vijftigponder" hem bijhouden. Wijd uit de verte klinkt, weemoedig en melodieus, het avondgelui van het dorpstorentje, en uit de nabijheid komt het luide geblaf der groote honden, die Kloppers' vee naar huis drijven, het geknal der zweepen, heb geloei der beesten en het geblaat der schapen, die hun lammeren roepen. Charles noch Lena spreken een woord.
»Dat is geen bewijs," hernam de oude Kloppers. »Ge moet onderzoeken, of de reebok maar één kogel heeft gehad dat is de hoofdzaak." Marling onderzocht den geschoten bok. »Ik kan slechts één wond ontdekken tusschen de oogen." »Ge zult ook lang kunnen zoeken naar de tweede," meende de Voortrekker bedaard. Vorschend liet hij den blik in 't ronde gaan.
Doch zij moesten zich haasten, want reeds vielen de eerste zware regendruppelen, en een plotseling opgestoken stormwind gierde over het open veld en zweepte de reusachtige gomboomen op baas Kloppers' erf. De hemel verduisterde zich, en een machtige donderslag rolde als de heraut van het naderende onweer vol majesteit hoog boven Vredenoord heen.
Marling moet er zelf om lachen, en met welgevallen rust zijn oog op de frissche, veerkrachtige gestalte en het aanvallig en schrander gelaat van deze dochter der wildernis. »En hoe maakt het de oude Dirk Kloppers?" vraagt hij op den ouden, hartelijken toon. »Uitstekend," zegt ze; »hij is nog even kras als jaren geleden, en Grootmoeder maakt het ook nog goed.
Nu zaten Dirk Kloppers en tante Martje alleen, en Dirk Kloppers spon aan den draad, dien hij was begonnen en de oogen van de bedroefde moeder hingen met hoope en vreeze aan zijn lippen, maar toen hij had geëindigd, gleed heldere zonneschijn over haar zacht gelaat, en zij staarde vol bewondering in de blauwe oogen van den schranderen grijsaard, die door God met zooveel wijsheid was begiftigd.
Zij droegen een langen staak op den schouder. Aan dien staak, met de pooten er aan vastgebonden, hing een geschoten reebok. De kleine Sien, op één na het jongste kind van Jan Kloppers, had haar grootvader reeds zien aankomen, en trippelde hem, hoofd en armen zwaaiend, met kluchtigen ijver tegemoet. Nu had zij hem bereikt.
»Dat is de Achitofel van Kaapstad," barstte hij los, »maar de Heere zal den raad van dezen man vernietigen!" Maar Charles zeide hierop geen woord, uit eerbied voor de sneeuwwitte haren van den Voortrekker. Vier dagen vertoefde grootvader Kloppers bij de familie Marling.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek