Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 31 mei 2025
Zij was erg bang dat de kruideniersvrouw haar mantel niet terug zou krijgen en eerst toen haar tante haar vast had beloofd dat het kleedingstuk nog dien ochtend door den oppasser zou worden terug bezorgd met een vriendelijk briefje en toen ze nog eens en nog eens had gehoord dat niemand boos op haar was, liet ze zich overhalen naar boven te gaan en zich door Keetje, die nu natuurlijk bizonder hartelijk voor haar was, te laten uitkleeden.
Elsje was op het punt haar terug te roepen en nog iets te vragen, maar zij durfde niet goed, zei zacht bij zichzelf: "Het is te flauw" en deed toen hare oogen dicht, vast besloten, dadelijk te gaan slapen. Zij deed ze echter terstond weer open, toen tot hare verwondering de deur der kamer geopend werd en Keetje weer binnen kwam met een brandend nachtlichtje in de hand.
En zonder het bedroefde kind verder met een blik te verwaardigen, ging mevrouw d'Ablong de kamer uit. Niet lang daarna kwam Keetje boven met een nachtjapon van Cécile en verdere toiletbenoodigdheden voor Elsje. "Mevrouw dacht dat het goed voor u zijn zou om nu maar naar bed te gaan, jongejuffrouw," zei ze. "Zal ik u even helpen met het uitkleeden?
Men voorzag ook mij hiervan, en bij ieder materiaal of instrument, dat ik in handen nam, proestte men 't uit van 't lachen en ging een kreet van verbazing op. "'t Is zonde!" betuigde Mietje Dekker. "Heb ik van mijn leven?" informeerde Keetje De Riet. "Die stedenten hebben alevel altijd wat raars," fluisterde die van de roode céphalide. "Menheer doet het heusch!" verklaarde die van de blauwe.
Niemand begreep waar zij heengegaan kon zijn. Keetje en Dina waren bezig het geheele huis te doorzoeken, maar ook dit was vruchteloos, zooals bleek toen de beide dienstmeisjes in de danszaal verschenen. "Zijn jullie overal geweest en heb je Anna ook ondervraagd?" "Ja mevrouw," zei Dina, "maar Anna is den geheelen avond in de keuken geweest, natuurlijk.
Het was kort na de geboorte van hun eerste kind, dat vrouw Keetje zoo tot haren man sprak. Hij had gekozen gelukkig voor hem niet de flesch, en van dat oogenblik af liet de forsche man zich leiden door haar, die verstand genoeg had om daar, waar het noodig was, een oogje dicht te doen en het spreekwoord: "Langzaam gaat zeker," altijd in praktijk te brengen.
Ik ga u voor in 't rijk van 't eeuwig licht.... Ik ben de dood, maar ook het leven; 'k doe u inslapen, opdat gij ontwaken kunt in het onbegrepen oord, dat niemand zonder mij binnentreedt...." Een beweging der kranke doet Dorus opschrikken en vragen: "Wilt ge iets?" Vrouw Keetje heeft geen herinnering van haar droom, maar als ze ontwaakt, is een weldadig, kalm gevoel haar bijgebleven.
Keetje had nog zoo weinig van de wereld gezien, dat 't Carlo weinig moeite had gekost haar argeloos hart te veroveren, en trots vaders en moeders tegenstand, was zij op jeugdigen leeftijd met hem gehuwd.
Een paar malen hadden de kinderen van vrouw Keetje hunne moeder bezocht, maar 't was in 't drukst van den kermistijd en daarom konden zij, evenmin als hun vader of Dorus, voortdurend bij de zieke blijven. Wie van hen even kon, zocht haar op, wanneer de afstand niet al te groot was; maar telkens zei de zieke: "Je moet om mij niets verzuimen; ik zal wel weer beter worden.
En nu geen woord meer van Keetje, totdat we haar zien." De twee vrienden kwamen te Oosterhout, en zagen Keetje. Zij traden de herberg binnen en vonden haar bij het venster bezig met eenig naaiwerk.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek