Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 31 mei 2025
Keetje had wel getracht het haar geheel op te maken naar Elsje's zin, maar dit was haar maar half gelukt het zat zoo akelig weinig stevig, vond Elsje. Met een uitdrukking van ontevredenheid in de oogen, zat ze naar de dikke, groote letters op het papier te kijken, toen mevrouw d'Ablong binnen kwam. "Ben je nog niet klaar, kind?" vroeg ze. "Het is al elf uur."
De ondervinding leert het echter meestal anders. Op den zevenden dag; het was een zondag; uw kleine theegoedje stond klaar op uw kleine tafeltje; en uwe stoeltjes stonden er bij klaar met twee poppen: de nieuwste voor u, en de oudste voor uw nichtje Keetje, die bij u te spelen kwam; en 's avonds zoudt ge een tulbandje bakken van gestampte beschuit en melk; en een boterham met aardbeien zou alles bekronen.
Carlo ondersteunt haar; dokter Abels neemt tegenover hem plaats en doet haar voeten op zijn knieën rusten. "Naar Groenendaal, in 't Moortje. Vooruit, Barend; stapvoets!" Dank zij dokter Abel's bemiddeling lag vrouw Keetje sedert acht dagen in een frissche, ruime bovenkamer van de herberg het Moortje te Groenendaal.
En wat was het een heerlijk gevoel, die zachte aanraking van Keetje's hand aan heur haar en de gelijkmatige beweging van den schuier over haar hoofd! "Nu bent u klaar en nu ga ik gauw een lekker warm kopje thee voor u halen," zei het dienstmeisje eindelijk. "Is dat goed?" "Ja, als 't je blieft." Keetje ging heen en Elsje stond op om in bed te gaan.
Keetje, ja, die heeft het niet best laten liggen: zij is het pad opgegaan met den Baron Van Lintz. Dat is indertijd een fameuze historie geweest." "Mochten zij dan niet trouwen?" vroeg ik, meer en meer belang stellende in het verhaal. "Zij had, geloof ik, weinig of niets," zeide Tante: "en Van Lintz ook niet veel meer dan zijn gage als Luitenant bij de Marine.
"Ja, Keetje," zei de hartelijke man, "ik wilde een glaasje brengen aan Gerrit, om hem nogmaals te feliciteeren met zijne bevordering tot candidaat. Ik heb geen kinderen, maar ik verheug mij zeer in 't geluk van mijne vrienden, die ze wèl hebben en er genoegen aan beleven. Met Gerrit meen ik het goed, en ik durf zeggen, dat we dit allemaal doen. Dus Gerrit! van harte, man." "Gerrit!" "Gerrit!"
Gewoonlijk echter gaf vrouw Keetje weinig antwoord; zij was met alles tevreden, voor alles dankbaar, en daarom ook verzekerde de herbergierster aan den dokter, "dat 't en fersoendelik mins was, dat ze in huus had; heel anders as gemeinlijk dat spullevolk."
De een was een broer van Pietje Hupstra en schreef op 't stadhuis; de ander was een broer van de juffrouwen Opper en voor 't kastemaken bestemd; en de derde, een broer van Keetje de Riet, ondermeester op een Hollandsche school; het doel van hunne verschijning was geen ander dan hunne zusters en al wie zich verder aan hunne bescherming zoude willen toevertrouwen af te halen en thuis te brengen.
"Ik zij toch negen jaar ouer geworden, mijnheer!" zei Keetje, vriendelijk lachende, en een rij van de gelijkste tanden ontblootende, die ooit tusschen rozeroode lippen hebben uitgeschenen. "Mijnheer!" hernam de ander, "kenje me niet meer? Denk aan de Leidsche Jagers." Keetje rimpelde haar lief voorhoofd om zich te bedenken.
"Kun je bidden, Dorus?" "Bidden...? Neen!..." Ontsteld ziet hij haar aan. Bidden! wie zou 't hem hebben geleerd? "Ik wil bidden, Dorus." De knaap vouwt werktuigelijk de handen, als vrouw Keetje fluistert: "Onze vader, die in de Hemelen zijt"... Die in de Hemelen zijt," herhaalt onwillekeurig Dorus.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek