Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 30 april 2025
Elsje zag er zoo bedroefd en terneergeslagen uit, dat het dienstmeisje medelijden met haar kreeg. Dina had natuurlijk in de keuken verteld wat er aan tafel met Elsje was gebeurd en hoe boos mevrouw d'Ablong had gekeken en nu Keetje het jonge gezichtje van het "dorpskind" zoo bitter bedrukt zag, kwam haar goed hart boven.
Ter nauwer nood had Keetje dit gezegd, Of Klaartje had, beschaamd, haar poppen weggelegd. 'k Vond daar even dit papiertjen, 'k hoop dat ik het lezen kan. Boven staat er op geschreven: Hoe!..... Kom kinders zet u bij mij neêr. 'k Zal u een liedjen geven. De vergenoegdheid is veel meer Dan schatten in dit leven.
Als ik maar niet zoo moe en zoo zwak was!" "Dokter, wat zeg-de er van?" vroeg de kasteleinsche op een avond, toen de geneesheer, die vrouw Keetje bezocht had, weer in zijn rijtuig stapte. "'t Is een langzaam heengaan, vrouw Carels." "Och erm!" Dienzelfden nacht bleef het licht veel langer dan gewoonlijk branden in de bovenkamer van de herberg.
Den volgenden ochtend om half acht bracht Keetje Elsje een warme, wollen ochtendjurk en voelde deze zich zeer verkwikt en bemoedigd door de lange nachtrust, die ze had gehad. Aan het ontbijt liep alles tamelijk goed voor haar af.
Mietje Dekker met de bloedkoralen, Keetje de Riet, en Pietje Hupstra hadden het heel druk met juffrouw De Groot over "fripante sterfgevallen in de Haarlemmer krant; drie onder mekaar in den bloei van 't leven, en twee door een ongelukkig toeval". Voorts spraken zij van "pinnetrante kou, fattegante reizen, en katterale koorsen". Zij roerden ook het teeder onderwerp van "vomatieven, en opperaties", en kwamen van lieverlede nog eens op den vinger van Bartje Blom.
En als hij haar zijn kus op 't voorhoofd drukt, glijdt over het geheele gelaat der vrouw een uitdrukking van oneindig kalmen vrede, die er op blijft rusten, zelfs als het marmerkoud zal geworden zijn. Vrouw Keetje is dood! Arme Dorus! ge weet het nog niet, ge begrijpt nog niet, dat zij, die u liefhad, is heengegaan. Ge kust haar beide wangen, maar zij voelt het niet meer.
Dikwijls zaten ze elkaar in het vaarwater, en soms flikkerde plotseling in Dorus' oog een vonk van toorn, als Betty hem na een kibbelpartij verachtelijk over den schouder aankeek, terwijl ze onverstaanbaar iets mompelde. Aan juffrouw Keetje had hij zich volkomen gehecht.
"Hij is den straatweg op geloopen, om te zien... Hè! dat's vreeselijk; dat slaat zeker ergens in." Bevend klemt vrouw Keetje zich aan den arm van haar man. "Goddank! 't begint harder te regenen, dat 's goed. Heb je 't paard bezorgd?" "'t Stalt aan de herberg." "Och! als die Dorus maar terugkwam. O! wat een licht, en de slag er dadelijk bovenop; o God, mijn hoofd!"
Hij zou voor haar, zooals men het noemt, door het vuur zijn geloopen; menigmaal naderde hij haar, wanneer zij alleen waren, en zei, terwijl hij zijn tengere hand op haren arm legde: "Juffrouw Keetje, laat me nu eens iets voor u doen, maar... heelemaal apart voor u."
"Wil ik hem den weg niet wijzen, mama?" vroeg Suzanna: "ik zal hem op geen doolpad brengen." "Of ik! of ik!" riepen Letje en Keetje. "Neen! neen!" zeide moeder, het hoofd schuddende: "gij ijdeltuiten kunt naar uwe kamers gaan en u kleeden om bijtijds klaar te zijn voor den eten.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek