Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !

Bijgewerkt: 2 juli 2025


Ik kreeg lust naar binnen te gaan en doorliep twee of drie zalen, die vol lagen met zieken. Onder de ongelukkigen, die ik niet zonder medelijden aanschouwde, was er een, die mijn aandacht trok; ik meende in hem Fabricius te herkennen, mijn ouden kameraad. Om hem meer van nabij te zien, naderde ik zijn bed en ik kon er niet aan twijfelen, het was de dichter Nunez.

Te zelfder tijd had de Spanjaard, die een bedaarde jongen was, voor Rustig en zijn nu eenigen kameraad het middagmaal bereid.

Hij had schoon wit haar, dat tegen zijne slapen opkrulde. Meer dan zestig jaar kon hij evenwel niet oud zijn, want zijne oogen waren helder en levendig, en zijne wangen, vol en blozend, getuigden van gezondheid en welbehouden levenskracht. Aan de tafel waarbij deze heer was gezeten, nam de fourier plaats, om reden dat zij onder het venster stond en hij vandaar zijnen kameraad kon zien komen.

Toen ik hen onderworpen had en een weinig op hun gevoel had weten te werken, zeide ik, dat ik wreedheid nog nooit eenig goeds had zien teweegbrengen; dat, wanneer ergens een schip of eene boot een man had achtergelaten, die gered had kunnen worden, die wreede handeling steeds door allerlei ongelukken en totalen ondergang gevolgd was; dat ik heilig overtuigd was, dat wij het gevaar, waarin wij ons nu bevonden, nooit zouden doorkomen, als wij geen medelijden toonden met onze natuurgenooten. »God," zeide ik, »is ons genadig geweest door ons, in dezen dreigenden nood, een uitmuntende boot te geven voor onze redding en het is alsof Hij nu tot ons zegt: »Ga terug naar het wrak en neem uwen kameraad in het ongeluk op."

"Wou je er uit, kameraad?" "Waf! waf! waf!" klonk een kort blaffen buiten. "Boppie!" Dorus boog zich uit het venster. "Waf! waf!" "Ouwe jongen, ben jij daar? Hoe kom je hier? Ben je mij nageloopen?" "Waf!" "Koest dan! Boppie, koest dan, spring niet zoo op; je kunt toch niet bij mij; koest, dan, Bop!" 't Blaffen buiten ging over in een zacht gejank. 't Werd weer stil in den tuin.

"Maar, dat is ongehoorzaam," riep de koningin boos. "Daar komt hij! daar is hij!" riepen op eens alle vogels. En ja daar kwam de vogel Phoenix aanvliegen; maar hij was zoo moe, dat hij de vleugels nauwlijks meer bewegen kon en plotseling als op de aarde neerviel. Alle vogels waren blij hun trotschen kameraad terug te zien; maar de koningin riep boos: "Waarom heb je iets tegen mijn verbod gedaan?"

Hij zocht zijn paard op, den koolzwarten hengst, die, den stap van zijn meester herkennend, luid begon te hinneken. Maar de ruiter zeide op gedempten toon: »Cesar, stil," en toen was het paard weer bedaard. Een der beide stalwachten begaf zich tot den ruiter. »Wat beteekent dat, kameraad?" vraagde hij. »Mijn paard was ziek vandaag," zeide de ruiter.

Piet Schaver, als ik je niet voor een eerlijk kameraad hiew dan zweeg ik, maar nou wil ik niet zwijgen, en al heb ik er spul mee, ik wil nog een korte brief aan je schrijven zonder dat ik mijn neef er mee inhaal want, daar schijn jij een mier aan te hebben, en mijnheer C. zal hem toch wel nazien wegens de fouten.

»Onzin, kameraad!" antwoordde de ander, hem op den schouder slaande: »ik heb het er zelf ook slecht afgebracht, maar...." Dat was al wat ik kon hooren, maar het was voldoende om mij tot nadenken te stemmen. »Een paar dagen later slenterde majoor Sholto langs de plek waar ik aan het werk was en ik nam mijn kans waar en sprak hem aan. »Ik wenschte uw raad wel in te winnen, majoor," zeide ik.

Hij had zich nauwelijks gewasschen en alles weer opgeruimd, door de kom, op aanwijzing van den Jood, buiten het raam leeg te gooien, toen de Vos terugkwam, vergezeld van een vroolijken kameraad, dien Oliver den vorigen avond had zien rooken en die nu in den vorm aan hem werd voorgesteld als Charley Bates.

Woord Van De Dag

1195

Anderen Op Zoek