Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 12 juni 2025
„Komaan maat, zeil maar voor ’t lapje weg,” riep oom en stak de handen uit. „Waf!
Mijn beleefde groeten aan juffrouw Barbara en uw dochter." "Ha! ha! ha! wat klinkt dat deftig, grootpapa!" "Vind je?"... "Postcriptum. Maakt Boppie 't goed?" "Bop! Bop!" "Waf! waf!" "Compliment van den baas." "Malle meid!" "De soep staat op tafel, Tournel." 't Is nacht! De torenklok slaat twaalf; dof en zwaar dreunen de slagen, alsof er sneeuw in de lucht ligt.
Al joeg ik hem ook weg, hij zou toch iederen keer weeromkomen, en...." Dorus keek vriendelijk lachend, maar met een zweem van trots den heer Tournel aan, "'t is geen gewoon dier; hij kan op de klok zien, domino spelen en tellen." "Dus een professor onder 't hondengeslacht," lachte Tournel. "Waf! waf!" Eensklaps boog Dorus zich uit het venster en riep: "Bop!" "Waf!" "Geef attentie, Bop!
"Wou je er uit, kameraad?" "Waf! waf! waf!" klonk een kort blaffen buiten. "Boppie!" Dorus boog zich uit het venster. "Waf! waf!" "Ouwe jongen, ben jij daar? Hoe kom je hier? Ben je mij nageloopen?" "Waf!" "Koest dan! Boppie, koest dan, spring niet zoo op; je kunt toch niet bij mij; koest, dan, Bop!" 't Blaffen buiten ging over in een zacht gejank. 't Werd weer stil in den tuin.
«Weg, weg!» blafte de oude kettinghond; hij was een beetje schor en kon het echte «waf, waf!» niet meer uitbrengen; die schorheid had hij gekregen, toen hij nog een kamerhond was en achter de kachel lag. «De zon zal je wel leeren loopen! Dat heb ik verleden winter aan je voorganger en nog vroeger aan diens voorgangers gezien. Weg, weg! En weg zijn ze allemaal!»
Nu wipt ook de kleine hond op het bankje, staat op zijn achterpooten en beweegt de voorpooten al smeekend heen en weer. "Koezijn! de jongeheer Bop wil ook een woordje meepraten." "Waf, waf! waf!" keft de kleine door den roeper, en als de hansworst het instrument wegneemt, staat de groote hond op en maakt dezelfde beweging met de voorpooten.
"Waf! waf! waf!" blafte Boppie in den tuin; hij herkende de zangerige stem daarboven. Dorus hoorde het niet en phantaseerde verder. "Bravo! Bravo! mijn jongen," klonk eensklaps de stem van Dorus' mentor, den muziekmeester Tournel, die zachtjes was binnengekomen. "Bravo!" herhaalde hij, "heel aardig gespeeld; maar 't is wildzang, en als je daarmee doorgaat, komt er niets van je terecht."
De muziekmeester hield de viool schuins voor het venster, zoodat het licht door de S-gaten viel, zag opmerkzaam binnen in de kast en mompelde, een paar akkoorden grijpende: "'t Is een aardige viool; 't lijkt mij een Kuyper te zijn, en zij klinkt goed op de D en de G. Kom, vriendje, nu ontbijten. Augusta en Barbara wachten op ons." "Waf! waf!" klonk het buiten. "Dat is Boppie, mijnheer!"
Juffrouw Barbara komt, ijlings haar boezelaar afdoende en achter de keukendeur werpend, nader, en als zij Dorus ziet, reikt ze hem de hand, met de woorden: "Komaan! ben je daar weer? Dat's nu eens goed. Je bent gegroeid; je ziet er goed uit. Ga maar eens gauw zitten; je zult wel koud zijn." "Waf! waf! waf!" "Ben jij daar, Boppie? Ken jij den baas nog, goeie hond?" "Waf!"
Hoeveel is tweemaal twee?" Dorus maakte een bijna onmerkbaar teeken met de hand en sprak op den echten kermistoon. "Waf! waf! waf! waf!" blafte Bop. "Hoort u 't?" "Heel aardig! Nu houd hem dan maar bij je, maar je moet je afwennen om zoo raar met hem te spreken." "Ja, meneer!"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek