United States or Wallis and Futuna ? Vote for the TOP Country of the Week !
Schuin naar het in aantocht zijnde papiertje kijkend brengt hij het nog tot: Und wenn dies Auge nicht mehr lacht, Da-än wird es ewig, ewig Nacht! Dan gaat het venster open, en 't kleine witte pakje vliegt door de lucht. Hij vangt het in de vlucht in zijn haastig afgenomen hoed en speelt met gevoel verder: Du hu! liebes Aug'l....
Toen het tijd was, spande de moeder het paard aan en zette Duimpje in zijn oor, en het kleine ding riep tegen het paard hoe hij gaan moest, hot! hu! Het ging heel ordelijk, als bij een echten baas en de wagen reed recht den weg naar het bosch. Nu gebeurde het, dat Duimpje »hu!« riep, bij een draai van den weg, toen er juist twee mannen aankwamen. »Wat is d
"Hu, wat glibberig was hij, en wat kronkelde hij akelig om mijn arm heen," zei Karel, wien opnieuw eene huivering over den rug ging. "Precies een slang." "Dat zal jij wel weten," zei Jan. "Je hebt nog nooit een slang gezien." "Genoeg, meer dan jij," meende Karel. "In Artis." "O, in Artis. Daar liggen ze achter glas. Nu, deze is in elk geval weg, en wij zullen hem wel nooit terugzien.
«Och, doe dat niet!» riep de koster uit de kist. «Laat mij er eerst uit.» «Hu!» zei de kleine Klaas en hield zich, alsof hij bang was. «Hij zit er nog in! Dan moet ik hem gezwind in de rivier werpen, om hem te verdrinken.» «O neen, neen!» riep de koster. «Ik zal je een geheel schepel vol geld geven, als je er mij uitlaat.» «Zoo, dat is wat anders!» zei de kleine Klaas en deed de kist open.
Carolien doet dus nu de deur een eindje open, en mijnheer de raadsheer wil er zich doordringen; toen schuift de kraag van zijn mantel terug, en zijne driekante hoed en de roode uniformkraag komt te voorschijn. "Hu!" gilt Carolien uit, en klemt den raadsheer half in de deur vast; "een Fransozenkerel, een Fransozenkerel!" "Zuur varkensvleesch!" roept de raadsheer Herse, "hoort gij niet?
Zijn neefje was namelijk met een hangend lipje bij het roer gekomen en toen in tranen uitgebarsten. Hij deed hem allerlei vragen, eerst op vleienden toon, daarna kortaf: Of hij zich gestooten had? Of hij geschrikt was? Of hij het koud had? Of hij misselijk was? Of hij mal was? Op alles gaf het kind een onveranderlijk »hu! hu! hu!" tot antwoord.
Hu! daar was toch iets akeligs in; daarginder in dat schuurtje: een dood paard, en een dood mensch nog daarbij! Haar legerstede verlatende, was Jeannette op den wand toegetreden, die haar van het slaapvertrek der ouders scheidde. Ofschoon nu en dan eenige klanken vernemende, kon zij, door den halfsteenschen muur, toch onmogelijk goed verstaan wat er gesproken werd.
maar als een paar vriendelijke toehoorders haastig roepen: "daar kom er weer een an op de gracht!" rekt hij zich op zijn teenen omhoog, om te zien of hij 't refrein nog voleinden kan. 't Zal wel lukken, met mannenmoed blaast hij: Du hu! lieber Sté-he-rn! Een paar geldstukken vallen, door onzichtbare handen geworpen, voor zijn voeten.
Weer schel-de z'n stem in 'n spottend hù! weer trok-ie 'n gezicht dat-ie zich niet voor de mal liet houen: "godvergeefme de zonde wat ken jij met 'n glad smoel staan liege!" Eleazar lachte hardop en Jan, denkend dat Eli 't niet langer kon houen, schaterde mee. De zakdoek op 't ijs stuipte in schudding. De bliek was nog niet dood.
«Ik zal het toch eens aan den naburigen uil vertellen; dat is een uil, die zeer achtbaar in den omgang is!» antwoordde de uilenmoeder, en daarop vloog zij weg. «Hu, hu, uhu!» krasten zij beiden in de duiventil van den buurman, zoodat de duiven het hoorden. «Heb je het gehoord? Heb je het gehoord?
Woord Van De Dag