Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 5 oktober 2025
Wat spijt mij dat "tante Zeunia is zoo ziek maar zij naar mij "verlangt en ik zal kom, overmorgen 4 Mei "met de train die om zes uur in de station van "u aankom. Ik zal herken nonkel Constant nog "wel heel goed en hoop u te vind in goed "gezonteit. "UW bemint nichtje LEONTINE." Wel-e-wel! 't Es curieus! 't es curieus!
'Hier, hier! riep Pluizer's stem van het hoofdeinde. 'Zie eens, herken je hem? Nog wilde de arme Johannes zich weer oprichten en op het licht toegaan, dat hem wenkte. Doch hij kon niet meer. Het lichtje verglom tot volkomen duisternis, en hij viel bewusteloos. Diep zonk hij weg in den slaap, tot in de diepte waar geen droomen zijn.
"Een leelijke streep door de rekening!" zeide hij; "wij zullen verplicht zijn de verdere lezing tot een volgenden keer uit te stellen; ik krijg nl. een bericht, dat mij noodzaakt onmiddellijk uit te gaan." "O", dacht Rodolphe; "dat is een brief, die uit den hemel valt; ik herken daarop het zegel van de Voorzienigheid."
Ik weet, dat gij mij bemint en uw zorg mij nooit hebt onttrokken, ook toen ik in vreemde handen mijn opvoeding genoot en mijn eigen loopbaan volgen moest. Laat ik die tranen afdrogen en herken uwen Ludwig nog." Welke moeder wederstaat de smeekingen van haar zoon, ook op het oogenblik dat hij haar hart verscheurd heeft?
Sivel en Crocé nog in zwijm op den bodem van het schuitje. Dalen sterk." Nauwelijks heb ik deze regels geschreven, of ik begin te beven en val wederom neer. Een sterke luchtstroom woei van beneden naar boven: een bewijs, dat wij zeer snel daalden. Eenige oogenblikken later voel ik mij bij den arm schudden, en ik herken Crocé, die bijgekomen is. "Gooi ballast uit, zegt hij: wij dalen."
"Wat moet ik hiervan denken!" riep de ongelukkige man geheel verslagen uit. "Het is wèl de stèm van mijn vrouw, maar ik herken haar niet en zij herkent mij evenmin." Daar kwam Marianne aan. Zij had haar mijnheer door het huis hooren loopen en was nu ook vroeg opgestaan. De stevige meid nam de arme vrouw bij den arm en schudde haar ruw heen en weer.
Onder hunne toppen herken ik al dadelijk mijne eerste liefde, den Pelvoux, dan de Pointe des Ecrins en de Meye; voorts de groepen der Graïsche Alpen; eindelijk, ten westen, troont, schitterende in het gouden zonnelicht, de fiere koning der Alpen, de wonderschoone Mont-Blanc.
"Dat zijn geen gewone matrozen," zeide de Duitsche dekofficier. "Ofschoon zij in politiek zijn, herken ik er toch een paar van als mijn collega's op de 'Porpoise' en zelfs twee die officier zijn." "Misschien is de een wel je beroemde kennis van het gevecht bij Laulii, Arendt." riep Petersen hardop. "Schreeuw toch zoo niet, Hendrik," zeide ik verschrikt.
Deze man is Jean Valjean, die in 1796 te Toulon kwam en die plaats in 1815 verliet. Een jaar later werd ik ontslagen. Thans ziet hij er als een onnoozele uit, misschien is hij door de jaren suf geworden; maar in 't bagno was hij slim genoeg. Ik herken hem volkomen." "Ga zitten," zei de president. "Beschuldigde, blijf staan."
Gelukkig! dacht de jonge jeugd, om met de Transvalers te spreken, gelukkig! nog maar één nacht! dan zien we Juliana! »Wat, ga jij nu de stad uit, Greta, ik herken je niet! De Koningin hier, en jij weg?« zoo uitte Maria Gladschaaf haar verbazing in den vroegen morgen van dien 25n van Bloeimaand. »Weet je de schikkingen niet?
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek