Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 5 oktober 2025
»Thans herken ik u weder," sprak de Athener. »Waart gij den edelen vriend der wijsheid, gelijk Pythagoras zichzelf placht te noemen , eerder gedachtig geweest, zoo zou uwe ziel reeds gisteren tot hare gewone kalmte zijn gekomen. De meester geeft den raad, zich iederen avond de gebeurtenissen, gewaarwordingen en gedachten van den verloopen dag nog eens voor den geest te brengen.
Klap driewerf in de hand, opdat ik u herken; Aan ’t venster wacht ik u......” Pietersen, die niet meer weet w
Nien ik, 'k 'n herken ou niet, antwoordde ik met volle oprechtheid. Bruuntje Geelewie, herinnert-e gij ou Bruuntje Geelewie nie meer? glimlachte hij.
Onder hen herken ik mijnen vader en den uwen, mijne vrouw en uwe moeder, die ons beluisteren en zich verblijden in de hoop, dat gij de geheimzinnige, de bovennatuurlijke kracht zult aanwinnen om hen te zien en met hen te spreken." Eene siddering scheen den jongeling aan te grijpen. Het gepeins, dat zijne afgestorvene ouders naast hem stonden en hem zagen, deed eenen gansch vreemden indruk op hem.
't schijnt, dat het zijn liefhebberij is, in de huizen pakken met wollen kousen te brengen, die oude menschenvriend! Zijt ge kousenkooper, mijnheer de millionair? geeft ge uw winkelgoederen aan de armen, vroom man? Ha! ge herkent mij niet! Nu, ik herken u; ik herkende u dadelijk, zoodra ge hier uw neus hadt ingestoken.
Daar gaf men mij een brief over.... zijn brief aan zijn geliefde, mijn gouvernante! Ik herken zijn hand en.... Neen, dat was te vreeselijk!" Zij bedekte haar gelaat met de handen. "Ik begrijp wel, dat men zich eens kan laten meeslepen," ging zij voort, "maar mij met sluw overleg te bedriegen, en dan om wie? Voort te gaan mijn man te zijn, en met haar samen te komen.... het was te vreeselijk!
"Ja waarlijk," bevestigde de vrouw, "hij is het, ik herken hem zeer goed, hij is bijna niet veranderd. 't Is, of ik hem nog zie zooals hij hier 's avonds met een flesch kwam, om wijn voor het souper van zijn oom te halen." "Ge hebt een goed geheugen," zei ik, "maar wees zoo goed en vertel mij iets van mijn familie. Mijn vader en moeder hebben het zeker niet te best!"
"Die muziek behaagt mij niet, vader Cedric," zei Athelstane; want met dezen eeretitel was hij gewoon hem aan te spreken. "En mij even weinig, oom," zei Wamba, "ik vrees dat wij " "Voorwaarts maar!" riep Cedric ongeduldig. "De dag is nu al te kort voor de reis. Wat den hond betreft, ik herken hem voor dien van den weggeloopen slaaf Gurth, een ondeugende vluchteling, evenals zijn meester."
En eerst zult gij uwe sleutels inslikken. Op het gerucht dat zij maakten, kwam een oudgediende uit de plaats waar 't geschut stond. Hij keek over den muur en sprak tot den poortwachter: Gij zijt mis, dat is onze keizer; ik herken hem goed, hoewel hij verouderd is sedert hij Maria Vander Gheynst van hier naar 't kasteel van Lalaing voerde.
"Santillano!" riep hij verheugd, "ik herken in hem mijn geest en bloed en ben er nu nog vaster van overtuigd, dat hij werkelijk mijn zoon is. Ik voel mij zeer tot hem aangetrokken. 't Is de natuur, die hier spreekt." Ik wachtte mij er wel voor, om mijn meester te zeggen, wat ik daarvan dacht en zijn zwak eerbiedigende, liet ik hem het genoegen te gelooven, dat hij de vader was van don Henri.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek