Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 5 juli 2025
Maar Charis zeide mij teeder, terwijl zij opzag in mijn menschelijke oogen: Mijn lief, ik herken je blik... Van den eersten keer, dat ik je zag... Het was bij de poort van Hypata... Het was buiten de stad, op den heirweg... Je liep naast mijn draagstoel voort... Je blik, je lieve blik staarde mij toe... Ik had je lief, ik had je lief om dien blik... Toen... toen verdween je.... O je verdweent!! En een slaaf riep luide ons van zijn rijdier toe, dat wie verdwenen was, Charmides heette en de zoon was van Lyzias uit Epidaurus!
"Dezen ketting," vervolgde hij, "beweert gemelde jongeling van Mevrouw de Gravin te hebben ontvangen." "Ik herken die," zeide de Gravin: "zij was het loon voor den gewichtigen dienst, dien hij mij, nog een knaap zijnde, bewezen heeft." "En deze kinderkleeren,".... vervolgde Van Kinschot. "O! die herken ik," zeide Reede: "het is het pakje, dat hij aanhad, toen ik hem vond.
"Wacht!" vervolgde de kwakzalver, zich zoodanig om wendende dat Elske zijn beweging niet zien kon, en meteen den valschen neus, die hem vermomde, even africhtende: "herkent gij mij nu?" "Ik herken u," zeide Reinout: "maar nog begrijp ik niet...." "En gij wildet mij dooden? mij, met wien het geheim uwer geboorte ten grave zou dalen?" "Maar, waarom hebt gij u niet terstond bij mij aangemeld?"
Daarom gingen zij weder zitten, en Tom maakte zijne kaars met klei aan den muur vast. Ieder was in zijn eigen gedachten verdiept; een geruimen tijd werd er geen woord gesproken. Becky verbrak het stilzwijgen het eerst. "Tom," zeide zij, "ik heb zoo'n honger." Tom haalde iets uit den zak. "Herken je dit?" zeide hij. Becky trachtte te glimlachen en zeide: "Het is onze bruidskoek, Tom!"
Voelt ge uw herschepping niet, Of was u ooit op aarde als thands te moê? Mijn hart is als een bodemlooze zee: Bewogen, maar toch kalm, vol diepen vreê. Ja, als ik rond mij zie, mij-zelv' herken, Mijn hart doorvorsch, uw hand zoo teeder druk, Vervult mij zulk een waereld van geluk, Alsof ik zalig in den Hemel ben! Gij zijt het! 'k Moest dan eerst gestorven zijn... Gij zijt het!
De koude bleek eenigszins minder, zoodat men er niet zooveel meer van te lijden had; het scheen zelfs, dat men dooiweer kon verwachten. Het corps was eindelijk een diep ravijn genaderd, waarin de weg afdaalde, om vervolgens weer tegen een uitgestrekte hoogvlakte op te loopen. Het was de hoogvlakte van Katova. »Herken je dit terrein?" vroeg Jakob aan Ros. De oude krijgsman keek opmerkzaam rond.
"Uche! uche! uche!" dat is die oude heer van No. 3 ik herken hem aan zijn volheid op de borst, ik logeer in No. 2 en hij heeft me al een paar maal uit den slaap gehouden! "Uche! uche! Uche! morgen! uche!" "Morgen Herr Schwiepelmeier?" Kristenenzielen wat een naam! wie heet er nu Schwiepelmeier? "Uche! Morgen Bademeister, hundsgemeines Wetter"! "Jawohl Herr Schwiepelm...."
"Zie je hem niet?" zei hij. "Herken je je lieveling Ieskra niet? Hij staat van ongeduld te trappelen. Hij wou, dat hij maar op weg kon gaan. "Om u weer mee te nemen..." zei het kind diep bewogen. "Om mij mee te nemen, ja," antwoordde haar groote vriend. "Maar er zouden desnoods wel twee plaatsen in deze slede zijn, en als zeker iemand mij wilde vergezellen, zou ik niet alleen vertrekken."
"Ik herken die stem!" zeide Madzy: "ja waarlijk, het is vader Syard, die binnengelaten wil worden." "Wat jaagt hem hier?" zeide Aylva: "Feiko! gij zult mij mijn helm achternadragen. Madzy heeft gelijk: ik moet mij niet vermoeien voor den tijd. Hoor hoe het onweer buldert! Ha! daar is de vrome man zelf.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek