Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 5 oktober 2025
Hij had een kameraad, die mij veel beter beviel. Ik herken zijn hand nog: hij schreef lieve briefjes op rosé papier. Clara. Mij heeft hij niet geschreven; maar dat verstaat zich. Hij wilde zich met mij niet compromitteeren. Gij beiden zijt rijke partijen; dat was heel wat anders; maar mij mij dus te misleiden, die in den waan verkeerde, dat het louter liefde was, die hem dreef! O die lafaard!
Een kop koffie wekt mijn eetlust op; en daar wij ons volstrekt niet behoeven te haasten, stijgen wij af en stillen onzen honger met een malsch kippeboutje. Maar wie mogen wel de ruiters zijn, die ik aan den horizon bespeur? Zij naderen zoo spoedig, als de zwaar beladen muilezels het veroorloven. De troep komt dichter bij, en weldra herken ik den reisgenoot, op wien wij vergeefs gewacht hadden.
Ik kan niet gelooven, dat het mijn schilderij is. Herken je je ideaal er niet meer uit? vroeg Dorian bitter. Mijn ideaal, zooals jij het noemt ... Zooals jijzelf het noemde. Daar was niets slechts, niets schandelijks in. Je was voor me een ideaal, als ik er nooit meer een zien zal. Maar dit, dit is het masker van een sater. Het is het masker van mijn ziel. Groote God?
Een hunner trad daarop naar mij toe, gaf mij een hand en riep hartelijk uit: "O, nu herken ik u, Mijnheer! U bent de heer, die ons opperhoofd heeft geholpen, toen wij bij uw factorij met de Engelschen en de soldaten van Tanu vochten. Hoe komt ge zoo laat hier, zoo ver van uw huis? Zijt gij verdwaald?" "Ja, dat zijn wij, beste vriend," antwoordde ik, zoo goed als ik dit in het Samoaansch kon.
Ik nam de kaars en begaf mij naar het ledikant en toonde mijn gezicht aan Camilla: "Trouwelooze," zei ik, "herken je den al te lichtgeloovigen Gil Blas niet, dien ge bedrogen hebt! Zoo, canaille, ontmoet ik je dan eindelijk na je lang tevergeefs gezocht te hebben. De rechter heeft mijn beschuldiging aangenomen en zendt deze gerechtsdienaren om je te arresteeren.
Tot dusver heb ik steeds aan mijzelve en aan het woordenboek van Bergé getwijfeld; het is mij dan ook eene onuitsprekelijke voldoening, nu ik verscheidene woorden, die ik met ontzaglijke moeite in mijn geheugen gegrift heb, herken, en zelve in de gelegenheid ben, een paar woorden mee te spreken.
Welnu mijnheer de officier," zei ik tot Fabricius, "doe wat u gelast is." "Het is niet noodig mij aan te sporen mijn plicht te doen," antwoordde deze met vervaarlijke stem. "Ik herken die jonge dame daar, sedert tien jaar staat zij bij mij in het roode boekje. Sta op, schoone dame, en kleed je maar gauw aan.
En ik zag Meroë aangedragen en zij riep: Ik herken je, ik herken je, o Charmides, o koopmanszoon uit Epidaurus, o reiziger in purper en parels, al herschiep mijn dienende geest je in een ezel, elken keer, dat je verliefd werdt!
Ik was zoo in trieste stemming, winddoorhuiverd, verloren, zoo weg gedoken in pet en in kraag, dat ik hun twee impozante figuren niet had zien naderen, hun twee diepe stemmen niet had hooren opblageeren, zoo dat ik opschrik, nu ik ze plots herken, links en rechts, ik zittende, op het midden des bankjes.
"Wat mij betreft," zei don Louis, "herken ik Isabella niet en moet zij tijdens mijne afwezigheid wel zeer veranderd zijn." "Ik had haar ook anders beoordeeld," antwoordde Aurora. "Maar er zijn vrouwen, die kunnen doen zooals zij willen. Ik heb er een bemind en ik ben er lang de dupe van geweest. Gil Blas zal het u zeggen, dat zij ieder met een trouw gezicht wist te bedotten."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek