Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 5 oktober 2025
Doch nauwelijks was zij dan eindelijk ingedommeld, of zij hoorde een stem aan haar oor, die klaar en duidelijk zeide: "ik herken je nog wel; ik vergeet je niet; ik ben stapelgek naar je...." Toen zag zij over haar heen zijn zwart gezicht, met de vreemde, wilde gloed-oogen. Zij wilde geluid geven in haar angst, maar kon niets uitbrengen. Dan schrok zij wakker en zag in het schemerdonker rond.
"Ja, maar ik ken je nog wel, Anneke; ik herken je overal en ik vergeet je niet, omdat ik stapelgek ben naar je...." Ze liet hem staan, en zeulend droop hij af. Bleek kwam Anna thuis en zij zette zich neer op een boomstam die onder den poortboog lag. Vragend keek haar vader haar aan, toen hij voorbij het venster ging dat op het erf uitzag.
Heradem! zie mij weêr, die voor uw schoonheid kniel, En d' Englenrei ontzeg, waar uit ik nederviel, Om u, om u-alleen mijn' boezem op te dragen. Herken hem, die in d' arm, om uwe heup geslagen, Het hoogste heil omvat dat aard en hemel heeft, En zelfs de onsterflijkheid voor uwe liefde geeft! Maar neen! Hy geeft haar niet, dan om haar weêr te winnen, En eeuwig in uw' arm te leven en te minnen."
"Och, wat zijt gij een gelukkig mensch!" riep Stipan Arkadiewitsch uit, terwijl hij Lewin in de oogen zag. "Waarom?" "Aan het brandmerk herken ik het moedige ros, een verliefden knaap aan zijn oogen," declameerde Stipan. "Nu, juist geen knaap meer! Hoe oud zijt gij?" "Vierendertig, twee jaar ouder dan gij. Maar aan de jaren ligt het niet, gij hebt een heele toekomst voor je."
"Zeg eens Ned," gaf ik ten antwoord, "wij moeten ons aan de scheepswet onderwerpen, en ik houd het er voor, dat onze maag vóor is bij het horloge van den kok." "Welnu dan zal ik haar gelijk zetten," sprak Koenraad bedaard. "Daaraan herken ik u weder, vriend Koen," zeide de ongeduldige Ned, "gij zijt niet toornig of zenuwachtig; altijd bedaard!
»Ik meende niets kwaads, jongmensch,« merkte Mr. Bumble majestueus op. »En hebt niets kwaads gedaan,« zei de vreemde. Dit korte gesprek werd door nieuwe stilte gevolgd, die opnieuw door den vreemdeling verbroken werd. »Ik geloof, dat ik u al vroeger gezien heb?« zei hij. »U was toen anders gekleed en ik liep u alleen op straat voorbij, maar ik herken u toch.
"Maar denk er aan Fabricius, dat wanneer je mij mocht noodig hebben, mijn beurs steeds voor je geopend is." "Aan dit aanbod herken ik mijn edelmoedigen vriend Santillano. Uit dankbaarheid wil ik je een raad geven. Profiteer van den tijd, dat je nog de gunsten geniet van den eersten minister, haast je om rijk te worden, want je meester is als een kaars, die in den pijp brandt."
De meester-koolbrander sprak: Ik herken u; gij zijt de zoon van het slachtoffer. Doe alsof gij thuis waart in deze halle. Uilenspiegel ging in de keuken, vervolgens in de kamer van Klaas en van Soetkin en weende. Toen hij terug beneden was, zeide de meester-koolbrander tot hem: Hier is brood, kaas en bier. Eet als gij honger, drink als gij dorst hebt.
Doorloop ik uwe rijen, dan ontdek ik mannen, die, grijs geworden in wetenschap en letterroem, mij hooge achting, diep ontzag inboezemen; maar ik zie ook onder u geëerde Leermeesters, die mij altijd met heusche welwillendheid den weg tot wetenschap hebben aangewezen, vrienden, die mij met hunnen omgang vereerden, vóór ik hen als Ambtgenooten mogt begroeten; en in u allen herken ik ambtgenooten, die mij welwillend zijt te gemoet getreden, toen een koninklijk besluit mij aan uwe zijde plaatste.
Ik herken ze niet meer, die lachende, levendige, bevallige omstreken van Parijs; die Seine, steeds door tallooze vaartuigen doorkruist, wier wateren spatten onder den maatslag der riemen. Wat ik nu zie, is een woestijn, een naakte, treurige, huilende wildernis. Geen wandelaar of reiziger op de wegen, geen enkel rijtuig, geen enkele spoortrein.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek