Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 17 mei 2025
»Wel Coosje, ge moet eens vlug den kleinen koffer pakken, en met Mientje een dag of 8 naar Middelburg gaan,« zoo sprekende zette Gladschaaf zich aan het middagmaal. Met haar oogen in stomme verbazing op haar man gericht, liet zijn Coosje de schaal dicht, waarvan ze juist den dekselknop in haar hand vatte. »Wat zeg je, Ferdinand? Ik moet 8 dagen op reis met Mientje? En jij dan?
»Nu begrijp ik er heelemaal geen woord meer van, een uitnoodiging van een wagenmaker uit Zeeland; ik ken er geeneen, dat ik weet.« »Luister dan: Hierbij wordt u, juffrouw Gladschaaf geb. den Blaauwe, uitgenoodigd den kinderwagen, het huldeblijk der Zeeuwsche vrouwen voor H. M. bij gelegenheid der blijde gebeurtenis den zooveelsten ..... te Middelburg daar en daar te komen bezichtigen.«
Nou meisie, wat mot je hebbe?« Aagje kende haar meesteres te goed om de twijfelingen van den groenjood over te brieven, juist ging ze met mand en bak gewapend naar de stoep, toen een loopjongen van Gladschaaf ademloos kwam aanhollen, haar een briefkaart overreikte met een: »Even je juffrouw laten lezen.« In stomme verbazing hoorde ze toe: »Beste Tante, De Heer schonk voorspoedig een Prinses, alles wel!« Haar juffrouw krabbelde vlug er onder: »De Heer zij geprezen!
Over niets anders liep het gesprek dan over de doopplechtigheid die plaats had gegrepen, over wat daarbij gesproken en voorgevallen was. Moeder Gladschaaf was maar innig dankbaar, zeide zij, dat de lieve Moeder gelukkig bewaard was geworden, toen de paarden schrikten, »het is al acht dagen geleden, we kunnen nu hopen, dat H.M. en het Kleintje er geen gevolgen van ondervonden,« voegde zij er bij.
De Engelsche dame, die veel in haar grootouders vaderland vertoefde, verstond alles wat Gladschaaf zeide en vroeg hem nu haar iets te vertellen, over de meubelen, die H. M. voor de kinderkamer reeds ontvangen had of die bijna gereed waren.
Gelukkig! dacht de jonge jeugd, om met de Transvalers te spreken, gelukkig! nog maar één nacht! dan zien we Juliana! »Wat, ga jij nu de stad uit, Greta, ik herken je niet! De Koningin hier, en jij weg?« zoo uitte Maria Gladschaaf haar verbazing in den vroegen morgen van dien 25n van Bloeimaand. »Weet je de schikkingen niet?
»God geve ons een Prins of Prinses, dat bid ik alle dagen,« zei moeder Gladschaaf; »en make,« ging zij voort, »Koningin Wilhelmina een even verstandige moeder als Koningin Emma was. Want uitstekend is de Koningin opgevoed, dat zeggen alle menschen, die het weten kunnen. Denk eens Koningin Emma kwam even als Coosje en onze meisjes uit een groot gezin, en huwde een Vorst, 41 jaar ouder dan Zij.
Jij ook Marie?« aldus onderzocht Gladschaaf Jr., toen vrouw en zuster een uitnemend hoekje innamen, van waar ze over een paar uur Prinsesjes blijde inkomst zouden aanschouwen. »Wat een mooi gezicht al die vereenigingen en corporaties met hun banieren langs het Damrak en hier op het Stationsplein; 't lijkt op den intocht van de huldiging, vindt je niet Ferdinand?« vroeg zijn vrouw.
Vader Gladschaaf, door de spoedbestelling van zijn knappen zoon vroeg op de hoogte gebracht, riep eerst zijn gezin bijeen, om God te danken voor de aanvankelijke verhooring der gebeden van ons volk; om ook even vurig te smeeken om alles wat voor de doorluchtige Moeder en het Kindeken verder noodig was; daarna moest Greta het orgel openen en ruischte het: God zij altoos op 't hoogst geprezen!
»Niet zoo familiaar die twee; Coosje, Coosje! Maar zeker zal de Koningin het Prinsesje dan op Haar schoot nemen; dat zal ook een sprookje lijken;« zei Marie. »Houd stil! Gauw! hoor de muziek!« riep Gladschaaf thans. »Kijk, kijk de Koningin draagt zelve Haar Kindje, hoe snoezig, hoe moederlijk! Nu de koets in; daar zit ons Prinsesje op Moeders schoot!«
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek