Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 mei 2025
Gelukkig! dacht de jonge jeugd, om met de Transvalers te spreken, gelukkig! nog maar één nacht! dan zien we Juliana! »Wat, ga jij nu de stad uit, Greta, ik herken je niet! De Koningin hier, en jij weg?« zoo uitte Maria Gladschaaf haar verbazing in den vroegen morgen van dien 25n van Bloeimaand. »Weet je de schikkingen niet?
"Begrijp je 't?" fluisterde Greta. "'k Begrijp er geen woord van," antwoordde Abraham, en stond op om heen te gaan. "voor de vriendelijkheid: de trekpot; voor de goede zorg: de suikerpot; en voor de humane behandeling: de melkkan! wat zal de brave man verrast wezen! haha! neem me niet kwalijk jongeheer! de oude Steffensen neemt de vrijheid jelui allemaal uit te lachen."
Greta zou wel naar bed zijn; maar dat deed er niet toe; hij wilde alleen maar naast haar bed zitten, haar hand in de zijne nemen en naar haar stem luisteren, waarin geen twijfel, geen ontrouw was. Maar terwijl hij zich omkeerde om verder te gaan in het donker, hoorde hij zijn naam roepen en een dame in 't zwart kwam uit de schaduw van de kerkhofpoort en snelde hem tegemoet.
Dat de menschen hem konden wantrouwen in zijn verhouding met Greta Steffensen, had hij wel gedacht. Maar het ergerde hem, dat Mevrouw Gottwald daarop gezinspeeld had. En door deze nieuwe indrukken raakte wat hij van Steffensen had gehoord wat op den achtergrond.
Na dat gesprek werd Abraham bang, dat praatjes en booze tongen zijn verhouding met Greta konden bederven; en ze was hem onmisbaar geworden.
Mismoedig en onverschillig nam hij zijn hoed en slenterde naar buiten, om een poosje naar Greta te gaan; maar hij vond het huis gesloten. Waarschijnlijk had Steffensen haar meê naar het feest genomen; ze vond het prettig onder menschen te zijn; allen kenden haar en hadden een vriendelijk woord voor haar en dan was er ook muziek. Abraham ging ook verder, de kant naar de fabriek uit.
Abraham stond op om heen te gaan; 't was nog vroeg in den avond. De zon stond laag in 't westen en scheen onder de laatste zware wolken door, die na een regendag naar 't zuiden dreven. Hij kreeg lust naar Greta te gaan; ze zag zoo bleek toen hij 't laatste bij haar was.
»Wel jij, Greta!« sprak de werkmeid; »jij doet je best voor je zuster en haar kinderen en jij maakt nog wel wat moois voor het te wachten kleintje; ik zal wat warms er bij geven, als het er is, en je mag mijn avondje hebben om er extra heen te gaan, als Mevrouw het goed vindt.
Hij voelde, hoe Greta, die naast hem zat, ineen kromp, maar Steffensen sprong op en begon te vloeken en te razen, zooals hij gewoonlijk deed. Abraham bleef heel kalm en had er pleizier in hoe het heele tooneel zich precies afspeelde zooals hij 't zich had voorgesteld. Nu vond hij het oogenblik gekomen het beslissende woord te spreken.
En voor hem, die telkens in de kleine dingen van 't leven uitweek, waar hij recht door zee had moeten gaan; zweeg, waar hij had moeten spreken werd deze verhouding met Greta een toevluchtsoord voor een behoefte in zijn karakter, die van zijn jeugd af onderdrukt geworden was: hij voelde zich als haar ridder; zij was volkomen in zijn macht; maar hij zou die nooit misbruiken.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek