United States or French Polynesia ? Vote for the TOP Country of the Week !
Steffensen wilde weer van 't oogenblik gebruik maken en stelde luide voor onmiddellijk een vereeniging te stichten, een comité te vormen, enz. Maar zoodra Steffensen sprak, kwam er iets koels over de meesten; allen wisten, dat hij slecht aangeschreven stond: zijn dagen op de fabriek waren geteld, en hij kon zoo licht anderen meêsleepen in zijn val.
Hij voelde, hoe Greta, die naast hem zat, ineen kromp, maar Steffensen sprong op en begon te vloeken en te razen, zooals hij gewoonlijk deed. Abraham bleef heel kalm en had er pleizier in hoe het heele tooneel zich precies afspeelde zooals hij 't zich had voorgesteld. Nu vond hij het oogenblik gekomen het beslissende woord te spreken.
Abraham! nu heb je zeker weer met je vriend Steffensen gepraat." Abraham moest toegeven, dat het zoo was. "Ja, wat hem betreft is 't vrijwel hetzelfde of hij al dan niet "met zijn bijdrage aankomt," zooals jij 't noemt. Zijn ontslag is al besloten, en hij krijgt het binnen kort." "Dat kan toch niet, Vader? Moet Steffensen weggejaagd worden? een bekwaam arbeider, die nooit drinkt."
Dat kind, dat die vreemde dame ter wereld gebracht had, en dat Abrahams stem van vreugde deed trillen hoewel hij er nooit over sprak, dat kind veranderde heel het leven voor Greta Steffensen. Wat haar vader haar had uitgelegd, dat zij, die blind was, geen kind kon verzorgen, klonk haar nu als dom gepraat. Zou zij haar kind niet kunnen verzorgen zijn kind!
De deur vloog open door een schop en een pak met olie bevlekte linnen kleeren vloog naar binnen, daarop een kist met werktuigen en eindelijk Steffensen zelf, vuurrood, de handen diep in de zak, met uitpuilende oogen, maar stil, stil als een kanon, vóór het afgaat. Greta liet haar werk los en greep Abrahams arm. "Vader! u is ontslagen." "Ja!"
Abraham haalde langzamerhand heel wat mandjes bij Greta Steffensen, tot ze zulke goede kennissen werden, dat er geen voorwendsel voor een bezoek meer noodig was. Ze trok hem op een vreemde manier aan, met een zachte, stille kracht; hij dacht er geen oogenblik aan die te weerstaan.
Mismoedig en onverschillig nam hij zijn hoed en slenterde naar buiten, om een poosje naar Greta te gaan; maar hij vond het huis gesloten. Waarschijnlijk had Steffensen haar meê naar het feest genomen; ze vond het prettig onder menschen te zijn; allen kenden haar en hadden een vriendelijk woord voor haar en dan was er ook muziek. Abraham ging ook verder, de kant naar de fabriek uit.
't is een heel poosje geleden, dat we elkaar zagen," zoo begon hij met een zachte stem, alsof hij wat moe was. "Ja, ik kan me wel voorstellen, dat u het druk gehad hebt," bromde Steffensen. Greta zeide niets, maar luisterde met hoopvolle verwachting. "Ja, ik heb 't druk gehad, met mijn eigen zaken en met die van anderen."
De professor was niet thuis en dadelijk kwam bij Abraham de verdenking op, dat zijn vader op zijn komst was voorbereid en zich aan zijn eerste heftigheid wilde onttrekken; want zij hadden zoo vaak over Steffensen gesproken, dat de professor weten moest, dat dit Abraham krenken zou. 't Dienstmeisje zei, dat de professor boven was.
Hoe uitstekend zijn vader in alle opzichten ook was 't viel toch niet te ontkennen, dat hij door dit leven tusschen al die geldmenschen niet weinig was veranderd. Ook dat wilde Abraham hem zeggen open en eerlijk, zonder heftigheid, en overigens er op staan, dat Steffensen zijn plaats behield en in zijn eer hersteld werd.
Woord Van De Dag