Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 juni 2025
Ja, vrijwillig, omdat ze liever een paar dagen droog brood eten, dan 't er op te wagen om den heelen winter zonder brood te zitten; daarom komen ze, omdat ze zóó arm zijn, dat ze gedwongen zijn om laf te zijn, zóó arm is de oude Steffensen niet dat is 't heele verschil."
"Ik wil u dank zeggen," riep Steffensen luid, "u dank zeggen, omdat u vandaag dames en heeren! de zon zoo heerlijk en gratis op ons, kleine luidjes, laat schijnen, omdat u niet meer van ons verlangt dan onze spaarduiten voor een zilveren servies, omdat u onze vrouwen en dochters zoowat met rust laat, ja u allen wil ik vooral danken, omdat u ons zoo mooi vergunt ons leven te slijten in gezegenden arbeid voor u."
Nu zal ik mijn toespraak voor jelui houden." "Steffensen moet zijn bek houden," klonk een zware stem uit de arbeiders. "Neen, neen! laat Steffensen spreken," riepen zij van andere zijden; maar er werd een stil gemor gehoord, dat toenam, tot een ernstig, kalm man zei: "Steffensen moet niet spreken."
Wat voor den drommel geeft dat ook om iets wat eigenlijk zoo onbeduidend is; ging 't om iets, dat de moeite waard was, dan zouden de hooge heeren 't wel voelen..." "Maar ik raad je aan om de zaak heen te gaan," ging Kruse droog voort. "We maken Steffensen tot chef in den winkel." "In de verbruiksvereeniging?"
Maar te gelijkertijd voelde hij, dat hij vuurrood werd, toen hij haar liet beloven niets van dit alles aan iemand te zeggen, zelfs niet aan Steffensen. Greta straalde en merkte niets en Abraham trachtte zijn slecht geweten gerust te stellen en nam haar bewondering aan. Nu was 't maar goed, dat ze hem niet zien kon.
Hij wilde ze ook niet langer verdragen; nu wachtte ze hem dat wist hij tot een verzoening bereid, als hij zich eerst voldoende verootmoedigd had; maar Abraham zwoer, dat hij zich niet verootmoedigen zou en bleef in de kamers heen en weer loopen; en terwijl zijn sigaar langzamerhand uitging kwamen de machinist Steffensen en het blinde meisje hem weer in de gedachten.
Steffensen scheen 't meest geneigd er weer op los te bulderen; maar hij kwam onder den indruk van de vastheid, die over de houding van den jongen directeur gekomen was, en toen Abraham was heengegaan, bromde de oude: "Misschien zit er toch wel wat in dien jongen." "Ziet u wel!" riep Greta zegevierend. "U, die altijd gezegd hebt, dat hij precies als de anderen was."
Maar nu ben ik ook moe, om u de waarheid te zeggen. We laten dat rusten tot morgen. Goeden nacht Vader; ik dank u." Steffensen? Steffensen! hoe oneindig ver weg was hij niet van Abrahams gedachten; en hoe in de wereld had hij er aan kunnen denken zich om zooiets tegen zijn vader te verzetten tegen zulk een vader!
"Herinner je je wel, dat ik beloofde de zaak in orde te maken?" "Jawel! En de oude Steffensen was dom genoeg het te gelooven." "Och, dat was nog zoo dom niet," antwoordde Abraham lachend "en toen ik eenmaal op me genomen had te helpen, meende ik, dat het 't beste was 't afdoende te doen.
't Was een wonderlijk paar; hij zou den advokaat Kruse, die alle menschen kende, eens vragen, waar zij eigenlijk vandaan kwamen. Voorloopig besloot hij ook zich te verzetten tegen zijn vaders plan om Steffensen te ontslaan. Het streed tegen Abrahams opvatting een bekwaam man uit 't werk te laten wegzenden, omdat hij een praatjesmaker was waarschijnlijk een knappe bol. Hij moest juist blijven.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek