Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 juni 2025
Toen ging ook Abraham ter ruste en sliep als een Patriarch tot aan den helderen morgen. Iets onaangenaams hinderde hem dadelijk, vóór hij nog goed wakker was; dat was Steffensen. Maar hij zette dat op zij, belde en vroeg aan 't dienstmeisje hoe het gegaan was. O, goed! Mevrouw en de kleine hadden een rustigen nacht gehad. Dat was het voornaamste; de rest zou wel in orde komen.
"Ik wilde je daarom de betrekking aanbieden van chef in den winkel van de arbeidersvereeniging." Steffensen was verbaasd. 't Eerste wat in hem opkwam was de lust om op de knieën te danken voor die redding uit armoede en ellende. Maar dat duurde maar een oogwenk; zijn lange haat tegen 't kapitaal, zijn ingewortelde gewoonte om onverzoenlijk en misnoegd te zijn zat hem te diep in 't bloed.
"Een arbeider! zeg je. Verbeeldt je je misschien, dat een arbeider in dezen tijd met zulke holle praatjes aankomt? Neen, zie je, Steffensen kan wel goed genoeg geweest zijn in zijn jeugd, tien
Maar Steffensen liet hun geen tijd; hij begon dadelijk: "Dames en Heeren! ik ben een arbeider een van de slecht gezinden zegt men; een van de ergsten, zeggen sommigen. Maar wees u maar niet bang, hooggeëerde heeren en dames! Ik wil u hier alleen maar danken, u innig danken, zóó aangedaan als een diep bewogen arbeider op uw fabriek Fortuna maar wezen kan."
Toen keerde ze zich naar hem toe en haar mooie blauwe oogen werden koud als glas. "Greta Steffensen," zei ze halfluid. Abraham sprong op bij dien naam en Clara maakte daar dadelijk gebruik van. "Ja, je ziet, ik weet er alles van; je meent misschien, dat het je mooi staat hier met je afschuwelijke en onredelijke jaloezie aan te komen, terwijl je zelf zooiets op je geweten hebt."
Steffensen! meen je nu, dat Vader om zulke dingen geeft; ik ben er zeker van, dat hij alles zou doen om die dwaze collecte te verhinderen, als hij er van wist." "Ach, wist je maar... wist je maar..." neuriede de oude en liep weer de keuken in om zich verder klaar te maken. "Waarom kunt u niet meê doen, Vader?" vroeg Grete wat angstig; "'t is toch zeker niet veel voor elk apart."
Hij vond als 't ware geen waarborg in die kleine, radicale rechtsgeleerde, die hij al van zijn jongensjaren af had leeren beschouwen als een gevaarlijk, half verachtelijk mensch. Toen ze afscheid namen voor het huis van Steffensen spraken ze af elkaar te ontmoeten in de arbeidersvereeniging, waar Abraham na het feest veel vertrouwen en de plaats als vice-president verworven had.
Maar toen ze afscheid van elkaar zouden nemen en elkaar bij de hand hielden, keerde zij 't mooie bedroefde gezicht naar hem toe met een angstige uitdrukking in de heldere, bruine oogen: "Je moet niet boos op me worden, Abraham! Er is iets wat ik je zeggen moet. Greta Steffensen..." Hij maakte een ongeduldige beweging en wilde zijn hand terugtrekken.
Ja, toen hij eenmaal aan den gang was gaf hij nergens meer om en beschreef hoe de heele directie gesmeekt had om Steffensen als stoker te mogen behouden; maar hij had het afgeslagen; hij Abraham Lövdahl zou de hooge heeren toonen, dat de arbeiders zich zelf kunnen helpen.
Ik begrijp u niet, geen woord van al wat u zegt." Steffensen kwam in de deur staan, terwijl hij zich met den handdoek afdroogde. Hij had een rood vet glimmend gezicht met twee groote uitpuilende oogen, die hij nu op Abraham richtte als een tooneelkijker. "En u wilt me wijs maken..." "Hij weet niets, Vader."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek