Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 juni 2025
Maar Steffensen stond al op 't spreekgestoelte; met den hoed in de hand en kromme armen maakte hij een reeks eerbiedige buigingen voor het deftige publiek, terwijl de jongelui uit de stad begonnen te lachen en hem met allerlei grappen aanmoedigden.
De omtrekken van dat beeld werden grooter: hij brak alle bruggen af, hij ruimde al die grove onrechtvaardigheid in de samenleving weg, en toen hij de stad naderde was hij juist zoover gekomen, dat Clara en zijn vader zich voor hem bogen en zeiden: "Je hadt toch gelijk!" Maar Steffensen ging stil en knorrig naar huis. Greta was ook niet blij.
Nadat hij Clara goeden morgen gezegd en er zich persoonlijk van overtuigd had, dat de kleine met de garnaalvingertjes wel bewaard was, ging hij naar beneden om te ontbijten. Aan tafel begon de professor dadelijk: "Ik dacht er gisteren avond laat nog over, wat het toch zou zijn, waar je me over spreken wou, en ik kwam eindelijk op Steffensen."
Abraham liep langzamer, naarmate hij dichter bij 't huis van Steffensen kwam; hij bereidde het tooneel voor, maakte het plan en wist, toen hij de hand aan de deurknop bracht, precies hoe hij het zeggen zou en wat indruk het op die twee menschen maken zou. "Goedenavond Steffensen, goedenavond Grete!
Er zijn verschillende manieren om je brood te verdienen, maar als je oud wordt dan komt 't er op aan een manier te vinden, die voor je krachten past en je niet vóór je tijd om hals helpt." Steffensen voelde zich weer onzeker. Hij deed een paar stappen vooruit en keek Abraham met zijn strakke oogen vlak in 't gezicht.
Steffensen zag haar aan en zei: "Als je nu toch eens teleurgesteld werd, Greta." "Ja, dan moest ik maar sterven," zei ze zacht. Maar Abraham liep met stormpas de stad in. Nu zou hij met allen afrekenen. De directie moest bijeenkomen. Hij was niet bang. Hij wilde vrijuit spreken.
Men geeft je alle eer, die je toekomt, als assistent van de directie; maar dat jij noch ik iets van deze geheime voorbereidselen voor 't feest gehoord hebben, zie je, dat is immers alleen uit kieschheid." "Nu ja, dat kan wel zijn: maar ik vraag nu: zal Steffensen ontslagen worden, als ik uitdrukkelijk verlang, dat hij blijven zal?" "Steffensen die Steffensen? je kent hem niet, Abraham."
Steffensen, die in 't begin dwars en stug was blijven zitten, werd nu onrustig. Die dagen van wachten hadden hem gedrukt. 't Was ook geen gekheid: een oud man met een blinde dochter en dan zonder werk! Wel was 't waar wat men zei, dat hij wat geld op de spaarbank had, maar dat had hij altijd gehoopt Greta te kunnen nalaten.
't Was intusschen zijn lust en zijn leven bezig te zijn voor zulke dingen als het spaargeld van de arbeiders, hun ziekenfonds en dergelijke zaken; 't was dan ook door zijn positie aan de vereeniging, dat hij in staat werd gesteld de zaak van Steffensen in orde te brengen.
"Hoor eens Steffensen!" zei Abraham en stond op. "Ik ben 't met je eens. Dit is absoluut onverantwoordelijk van de directie en ik geef er je mijn woord op, dat je volkomen in je eer hersteld zult worden." Die woorden brachten Steffensen in de war; maar Greta riep blij: "Ziet u wel, Vader! kom nu bij ons en wees kalm, u hoort, dat de directeur alles in orde brengen zal."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek