Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 juni 2025
De oude Steffensen probeerde natuurlijk in troebel water te visschen; maar een troep arbeiders van Fortuna had hem bijna kreupel geslagen, toen hij de directie uitschold en 't bestuur en 't heele zoodje. Daarna verdween hij. Neen neen Prof. Lövdahl was een eerlijk man; de jonge ook; niemand moest iets van hen zeggen; misschien kwamen zij er wel weer boven op; zooiets was meer gebeurd.
Abraham was in gedachten verdiept geraakt; hij zat met haar lange vlechten te spelen; zij boog zich over haar werk en zei ook niets. Zoo zaten ze toen Steffensen tegen zeven uur van de fabriek thuis kwam. Abraham kon er niet goed achter komen of de oude iets tegen zijn bezoeken aan Greta had; maar vandaag was het toch duidelijk, dat Steffensen 't niet prettig vond hem te ontmoeten.
Er waren veel klachten van de andere arbeiders ingekomen; één had zelfs er op gewezen, maar alleen mondeling, dat er machineolie verdwenen was uit de machinekamer. Abraham verdedigde Steffensen heel kalm en bezonnen; en de professor was bereid veel toe te geven.
Greta Steffensen had van haar vader geleerd, dat het leven een bloedige onrechtvaardigheid is; dat eenigen mogen genieten en millioenen lijden. Als hij goed aan den gang was kon ze gloeien van ergernis of stroomden de tranen uit haar oogen. Maar zij had het goed wat haarzelf betrof.
"Wel drommels!" mompelde Steffensen ongeloovig; "misschien weet u ook niets van het eeregeschenk: trekpot, suikerpot en voor de humane..." "Schei uit," riep Abraham knorrig, "ik heb geen lust naar je onzin te hooren; dag Greta!" "Och, Meneer de directeur," zei Steffensen en wreef zich vergenoegd in de handen.
"Ja, enkelen van ons hebben zich immers aangesloten bij de directie," meende de timmerman. "Ja, en wat heb jelui nu voor dat ellendige gekruip." "Dat zal mettertijd wel blijken." "Ja, dat zal 't wel," bromde Steffensen nijdig; hij begreep de toespeling.
"Maar dan vielen alle anderen in 't water behalve wij beiden, neen wij tweeën, neen wij drieën, niet waar, Abraham." "Ja, als jij 't beter kunt dan ik, dan is 't maar beter, dat jij wenscht." Zoo liep hun gesprek, maar plotseling hoorden zij geraas; dat was Steffensen, die thuis kwam.
De oude Steffensen antwoordde: "nee niks, padetout!" en de anderen hadden grooten lust hetzelfde te doen; maar toen zagen we allemaal, dat Marcussen een streepje in zijn boekje zette, en dat moest zeker beteekenen, dat Steffensen den langsten tijd op de fabriek geweest is." "Och onzin!
"Begrijp je 't?" fluisterde Greta. "'k Begrijp er geen woord van," antwoordde Abraham, en stond op om heen te gaan. "voor de vriendelijkheid: de trekpot; voor de goede zorg: de suikerpot; en voor de humane behandeling: de melkkan! wat zal de brave man verrast wezen! haha! neem me niet kwalijk jongeheer! de oude Steffensen neemt de vrijheid jelui allemaal uit te lachen."
Er was niemand onder hen, die aan iets kwaads dacht, niet omdat ze meenden, dat de jonge Lövdahl een haar beter was dan deftige stadsmenschen over 't geheel waren; maar Greta Steffensen was blind, en niet als andere meisjes; het ongeluk beschermde haar tegen gevaar en tegen afgunst, zoodat ze bijna kon doen, wat ze wilde. "Is je vader hier niet, Grete?" "Ja, hij was juist hier; zie je hem niet?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek