Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 juni 2025
Nu was er geen enkele van de hooggeëerde dames en heeren meer; de groote tribune was leeg; alleen enkele verblufte bedienden stonden bij de tafel met champagne. Maar Steffensen maakte toch een diepe buiging voor het gezelschap, dat zich bijeen groepeerde en heenging naar den weg waar de rijtuigen stonden; toen wendde hij zich luid lachend tot de arbeiders. "Daar gaat de heele chique! Wat zeg je?
"Maar waarom antwoord je niet?" vroeg Greta verwonderd; "je ben 't immers met ons eens." Steffensen greep de aanleiding aan om op een eenigszins behoorlijke manier van het spreekgestoelte af te komen en er ontstond een oogenblik van stilte en gespannen verwachting in den kring. Er stonden nu verscheiden rijen arbeiders dicht om Abraham heen.
Steffensen werd bleek; maar hij bedwong zich en riep: "Als hij 't is de jonge Lövdahl, waar jelui bang voor ben, dan kun jullie je de moeite sparen; want hij is 't met ons eens; hij is een van de onzen, niet waar, Mijnheer de directeur?" Abraham voelde aller oogen op zich rusten; maar wist niet wat hij zeggen moest.
't eerste schot bulderde los, "ik ben ontslagen binnentijds, op een verachtelijke manier. Steffensen, die uitdrukkelijk van uit Christiania hierheen geroepen is om met die lorrige machines te werken, waar niemand hier begrip van had mij hebben ze er uit gesmeten! Maar dat alles was nog zoo erg niet.
Hij werd gestoord door dat iemand op de deur klopte; dat was Mevrouw Gottwald, die binnenkwam en groette. 't Was nog zoo licht in het westen, dat men elkaar kon zien in de kamer, en Abraham groette wat verlegen; 't was lang geleden, dat hij haar gezien had. Mevrouw Gottwald gebruikte in hare modezaak veel manden van Greta Steffensen en kwam daarom dikwijls bij haar aan.
"Weggejaagd! wie zegt nu, dat hij zal worden weggejaagd?! De directie verlangt bezuinigingen en nu hebben we uitgezien naar goedkooper werkkracht. Die hebben we gevonden en nu moet Steffensen weg. Dat is toch zoo eenvoudig en klaar als de dag."
Met al zijn gebulder was Steffensen in den grond teer voor haar; alle menschen hadden haar altijd zacht gestreeld en "arme Grete," gezegd, op een manier, die haar goed deed. Zij kon niet zien dat was waar; 't moest iets wonderlijks zijn, dat licht, dat 's morgens kwam, en dat ze aan haar open oogen voelen kon. Maar lieve hemel! zij had het zoo goed in andere opzichten.
En de oude was eigenlijk interessant, als men maar eerst aan hem gewend was. Abraham vond in de spottende redevoeringen, die Steffensen gewoonlijk hield, veel van de moderne beschouwingen terug, waar hij zelf in stilte mee rond liep. Maar liefst als er in Abraham iets in beweging kwam, een gevoel, dat er iets niet in orde was met hem, dat er een fout in zijn leven was, iets hols in 't geluk, dat hem altijd gediend had, of als dat een nog erger vorm aannam en hij zich als 't ware in bochten wrong voor twee onverbiddelijke oogen d
"Och, een praatjesmaker, die van alles in de wereld heeft geprobeerd en nooit ergens voor deugde." "Maar hij zorgt toch voor de machines." "Nu ja! Mordtmann protegeerde hem. Ze zijn allebei een beetje kwasterig; maar Steffensen is een oproermaker, die niet in een behoorlijke fabriek als de onze past." "U denkt er toch niet aan hem weg te zenden?" "Ja, zoodra er een gelegenheid is."
Peter Kruse ging meê om wat frissche lucht te scheppen en terwijl ze voortliepen, zei hij: "Ik begrijp niet, Lövdahl, dat je dien Steffensen kunt uitstaan." "Hij is vermakelijk; er zijn werkelijk veel wonderlijke ideeën in zijn hoofd." "Een fraseur, een oude gek!" "Voor een eenvoudige arbeider, vind ik toch..."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek