Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 mei 2025
Vader Gladschaaf, door de spoedbestelling van zijn knappen zoon vroeg op de hoogte gebracht, riep eerst zijn gezin bijeen, om God te danken voor de aanvankelijke verhooring der gebeden van ons volk; om ook even vurig te smeeken om alles wat voor de doorluchtige Moeder en het Kindeken verder noodig was; daarna moest Greta het orgel openen en ruischte het: God zij altoos op 't hoogst geprezen!
En terwijl Abraham, wonderlijk bedwelmd en half beschaamd trachtte zich te houden, als gebeurde er niets bizonders om haar niet af te schrikken, legde Greta haar wang tegen de zijne en zei, dat ze voelde hoe de zonneschijn haar omringde aan alle kanten en dat het haar zoo goed deed.
Ik weet immers wel wat het lot van een gewoon arbeider is, en ik ken de bloedzuigers wel; er was niets beters te verwachten; maar één ding brandt me in mijn ziel! Weet je waarom ik ontslagen ben Greta!" Hij ging vlak voor hen beide staan. En eerst toen drong het tot hem door hevig bewogen als hij was, wie Abraham was. "Ja kijk! daar heb je nou een van de hooge heeren. Wat zegt u er van?
Greta Steffensen had van haar vader geleerd, dat het leven een bloedige onrechtvaardigheid is; dat eenigen mogen genieten en millioenen lijden. Als hij goed aan den gang was kon ze gloeien van ergernis of stroomden de tranen uit haar oogen. Maar zij had het goed wat haarzelf betrof.
Nu wist Abraham heel goed, dat hij Greta liefhad en dat hij gelukkig was met haar onschuldig vertrouwen; alle wenschen, die verder gingen dan dit hield hij van zich af; hij had zich zelf beloofd, dat hij in deze zaak ten minste volkomen eerlijk en rechtschapen wilde zijn.
Steffensen scheen 't meest geneigd er weer op los te bulderen; maar hij kwam onder den indruk van de vastheid, die over de houding van den jongen directeur gekomen was, en toen Abraham was heengegaan, bromde de oude: "Misschien zit er toch wel wat in dien jongen." "Ziet u wel!" riep Greta zegevierend. "U, die altijd gezegd hebt, dat hij precies als de anderen was."
"Wel drommels!" mompelde Steffensen ongeloovig; "misschien weet u ook niets van het eeregeschenk: trekpot, suikerpot en voor de humane..." "Schei uit," riep Abraham knorrig, "ik heb geen lust naar je onzin te hooren; dag Greta!" "Och, Meneer de directeur," zei Steffensen en wreef zich vergenoegd in de handen.
Maar de behoefte aan toewijdende liefde, die bij Clara geen beantwoording vond, keerde zich naar Greta, natuurlijk en zonder dat hij aan iets verkeerds dacht.
't is een heel poosje geleden, dat we elkaar zagen," zoo begon hij met een zachte stem, alsof hij wat moe was. "Ja, ik kan me wel voorstellen, dat u het druk gehad hebt," bromde Steffensen. Greta zeide niets, maar luisterde met hoopvolle verwachting. "Ja, ik heb 't druk gehad, met mijn eigen zaken en met die van anderen."
U risqueert te veel. Te veel, met u? Als iemand ons zag ... Nu wat dan? Hij schudde zijn hoofd. U is ondeugend; u weet het heel goed. Zij knipte met hare oogen; haar mond werd ernstig; ze deed alsof ze zich een beetje boos maakte. Hoor eens, u mag niet zoo bang zijn, als ik het niet ben. Ik doe niets slechts. Onze wandelingen zijn geen geheim. Greta ten minste weet er van.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek