Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 september 2025
Zij stonden op, zij gingen langs den achterkant van het huis, en Cecile vroeg aan de meid, die ze bij de deur der keuken zag zitten naaien: Greta, haal even mijn kleinen zwarten hoed, mijn zwarte fichu en een paar handschoenen. De meid stond op en ging het huis in.
Steffensen, die in 't begin dwars en stug was blijven zitten, werd nu onrustig. Die dagen van wachten hadden hem gedrukt. 't Was ook geen gekheid: een oud man met een blinde dochter en dan zonder werk! Wel was 't waar wat men zei, dat hij wat geld op de spaarbank had, maar dat had hij altijd gehoopt Greta te kunnen nalaten.
"Neen tenzij hij tusschen de menschenmassa daar ginds bij 't spreekgestoelte is, daar verdringen ze zich omheen." "Ja, daar is hij zeker," meende Greta met een slim lachje. Abraham merkte dat dadelijk op. Haar mimiek was zoo opvallend. "Wat bedoel je? wat is je vader van plan te doen?" "Vader zal een toespraak houden," fluisterde Greta triomfeerend.
Er was niemand onder hen, die aan iets kwaads dacht, niet omdat ze meenden, dat de jonge Lövdahl een haar beter was dan deftige stadsmenschen over 't geheel waren; maar Greta Steffensen was blind, en niet als andere meisjes; het ongeluk beschermde haar tegen gevaar en tegen afgunst, zoodat ze bijna kon doen, wat ze wilde. "Is je vader hier niet, Grete?" "Ja, hij was juist hier; zie je hem niet?"
Maar van die gedachte ging een wonderlijke kracht uit. Nu was hij eindelijk gekomen, de groote tijd dat Abraham Lövdahl toonen zou wie hij was, als hij maar eerst voor een taak stond, groot genoeg voor zijn wil. Ja, nu was eindelijk zijn tijd gekomen. Greta zou blij zijn, zelfs Clara zou hem leeren waardeeren.
Onze Kronijk is er, mijns bedunkens, niet achter en geen wonder, want de Heer Beyma, in zijn Tractatus de Grietmannis geeft een aantal verschillende gevoelens op, en na dezen Schrijver zijn er nog meerdere te berde gebragt . Het meest aannemelijk gevoelen is, dat men den naam moet afleiden van het Oud-Friesche Greta, klagen en dus Greet- of Grietman degeen was, die aan de klagers regt verschafte.
Greta was ook niet ontwikkeld als andere jonge meisjes; het onvaste en overdrevene in haar vaders karakter had ook haar kennis van 't leven onvast en grillig gemaakt; maar nu was ze zelf volwassen; ze wist ongeveer wat er met Mevrouw Clara gebeurd was en daarna voelde ze minder vreugde als Abraham kwam.
En hij zou er zich misschien geheel van hebben teruggetrokken, als niet altijd het beeld van Greta weer teruggekomen was, zooals ze daar zat met haar riet en wilgentakjes en op hem wachtte met dat sterke vertrouwen, dat hij niet meer kon ontberen.
"Maar waarom antwoord je niet?" vroeg Greta verwonderd; "je ben 't immers met ons eens." Steffensen greep de aanleiding aan om op een eenigszins behoorlijke manier van het spreekgestoelte af te komen en er ontstond een oogenblik van stilte en gespannen verwachting in den kring. Er stonden nu verscheiden rijen arbeiders dicht om Abraham heen.
Terwijl Kruse verder ging en zijn toespraak in zich zelf voortzette, trad Abraham het kamertje binnen, waar hij Greta op haar gewone plaats midden in haar werk vond. "Je ziet zoo bleek, Grete! voel je je niet beter?" "Ja, dank je, veel beter; je medicijn smaakt niet lekker, maar ik vind, dat ik er sterker van word." "'t Is zeker wat bitter." "Och dat hindert niet; kom, ga zitten."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek