Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 14 juli 2025
"Welgesteld!" herneemt Armelo: "ik moet je zeggen...." "Ja maar papa," valt Helmond in: "Eva heeft nu gelijk: wanneer de majoor zoo telkens door u in de rede wordt gevallen dan...." "Dan is het letterlijk om gek, om tureluursch te worden:" stemt de gravin.
"Die schoone bloem!" zeide Alonzo met een diepen zucht: "Zoo hemelsch schoon! zoo goed! zoo edel! en toch geschandvlekt voor de wereld!...." "Het eenige middel om haar te redden," hernam de gravin Van Bergen, "is een goed huwelijk.
De graaf weet evenwel dat hij in doodsgevaar verkeert; hij heeft den geneesheeren de waarheid afgedwongen en laat hen handelen zonder een klacht te uiten. Meest ligt hij met gesloten oogen, ofwel staart hij voor zich heen als dacht hij na over zijn eenzaamheid. Aan de wereld vertelt de gravin dat haar echtgenoot ziek is.
Waarvoor ben ik haar dank schuldig? Alles, wat ze gedaan heeft, diende tot mijn ongeluk!" "Maar, mijnheer Berling!...." "Als zij er niet geweest was," antwoordde hij heftig, "dan sliep ik nu daarginds in de eeuwige bosschen. Ben ik verplicht mijn leven voor haar te wagen, omdat ze mij tot kavalier op Ekeby gemaakt heeft? Meent mevrouw de gravin soms, dat het een bijzonder eervolle betrekking is?"
"Is de bruid bevallig?" "Ik heb haar eens als kind gezien," antwoordde Ludwig, "en toen beloofde zij zeer schoon te worden; doch Uwe Doorl. kent haar zeker: zij huist altijd, en ook nu, bij mijn voormalige meesteresse, de Gravin Douarière." "Aha zoo! dan ken ik haar wel: nu: zij is gansch niet verwerpelijk: hoe komt haar vader er toe, om haar aan een man van de jaren des Ambtmans uit te trouwen!
Meen niet, dat hij er als een dronkaard uitzag, met bleeke wangen en roode oogen. Hij was nog een statig man, schoon en krachtig, een vorstelijk figuur met een ijzeren lichaam, dat het wildste leven kon verdragen. "Leeft hij nog?" vraagt de gravin. "Ach neen, hij is nu zeker dood. Dit is al zoo lang geleden." Anna Stjärnhök begint bang te worden voor wat ze doet.
JERONIMO. Duizend pond, voor twe voer hooy, waar zal ’t belenden! GRAVIN. Al myn Processen, Heer, die liepen nu ten enden, Daar scheelden vier of vyf maar van de kleinsten an; Een tegens myn Papa, myn Kinderen, en Man. Helaas! myn Heer, ik kan niet half aan u verklaaren, Wat listen my niet, van die drie, zyn wedervaaren; Wat zy niet deeden.
De jonge gravin zag hoe dag en nacht met elkaar streden en hoe alles, wat leefde, door angst werd aangegrepen onder dien geweldigen strijd. De paarden stoven voort met hun laatste vracht om onder dak te komen. De houthakkers haastten zich weg uit het bosch, de meisjes naar huis. De wilde dieren huilden in het woud. En de dag, de vriend der menschen, werd overwonnen!
Gravin Lydia bedekte het gelaat met de handen en zweeg een oogenblik. "Als gij mij om raad vraagt, dan raad ik u, het niet te doen. Zie ik niet, hoe u lijdt? Hoe uw wonden zich weer zullen openen? Maar veronderstellen wij, ge liet het toe, ge dacht als altijd het minst aan u zelf. Waartoe zou het dan leiden? Tot nieuwe smart uwerzijds en tot kwelling voor het kind!
Op het slot had de tijding van den dood der gravin Stontheim niet veel droefheid veroorzaakt; de jonge barones en Nelly hadden de gestorvene in 't geheel niet gekend.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek