Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 14 juli 2025
Hortense zei, dat haar broer Eugène zijn stiefvader had aangeraden Maria Louise te huwen en Joséphine voegde erbij, dat Napoleon nog geen keuze had gedaan maar zeker tot het Oostenrijksche hof zou komen, indien hij mocht vertrouwen er welkom te zijn. Gravin Metternich van haar zijde was even toeschietelijk als haar bezoeksters.
Zij, niet luistrend, keek naar de ruitjes van 't venster. Toen, terwijl-ie 'n eind verder was en mal droog had gelezen: "Mijn hemel, genadige gravin, wilt ge ondanks aller tegenwerpingen uw voornemen toch ten uitvoer brengen"..., hoestte ze droog, vroeg onrustig: "...Wat doene ze naastan?" "Waar?", zei hij, verwonderd dat ze niet luisterde. "Naastan waar ze bouwe."
Hij zelf bedankte er voor, om nog op zijn leeftijd zich in de hofplaats te gaan nederzetten en aldaar zeden en gewoonten aan te nemen, die hij lang verleerd was. De Gravin bood hem haar diensten aan en verzocht Ulrica voorloopig eenigen tijd bij zich te hebben.
Gösta deed den zwijgenden man vele vragen, maar kwam niets te weten. Ja, de gravin was den heelen zomer in zijn huis geweest. Zij was gezond geweest en had gewerkt. Nu was er een kind geboren, 't Kind was zwak, maar de moeder zou gauw weer beter zijn. Gösta vroeg of de gravin wist, dat haar huwelijk ontbonden was. Ja, nu wist zij het. Zij had het gisteravond gehoord.
Nauwelijks had hij dit gezegd of de gravin kwam terug, boog zich naar hem over en kuste hem op het voorhoofd. Het volgende oogenblik was zij verdwenen. Walewein bleef eenige oogenblikken peinzend liggen, daarop sprong hij het bed uit en riep zijn kamerdienaar om hem bij het kleeden behulpzaam te. zijn. Vervolgens begaf hij zich naar de kapel, waar hij den dienst bijwoonde.
Toen hij nu weer den zegen van haar tegenwoordigheid voelde, had hij behoefte zich op de knieën te werpen en haar te danken, omdat zij zich opnieuw aan hem openbaarde; maar hij was zóó ontroerd, dat hij niets kon zeggen of doen. "Lieve gravin Elisabeth," zei hij alleen. "Goeden avond, Gösta." Zij reikte hem de hand, die weer wit en doorschijnend geworden was.
"Mijn zoon!" gilde de Gravin, terwijl zij haar handen wrong en schier onmachtig in de armen van de nabijstaande dames viel: "mijn Ulrich! o God! is het mogelijk!" "Joan de zoon van mijn trouwen vriend Falckestein!" riep de Baron.
"De verandering, die in hem heeft plaats gehad, heeft bij hem wel niet het gevoel van liefde voor den naaste kunnen verzwakken, maar integendeel ze verhoogd en veredeld; maar ik vrees, dat u nog niet begrijpt. Wil u geen thee?" vroeg zij met een blik op den bediende, die de thee ronddiende. "Niet geheel, gravin. Zijn ongeluk...."
"'t Is waar!" zeide de Gravin, strak voor zich heen ziende: "'t is waar, wat gij daar zegt: en ik was een zottin, om mij te vleien met een hoop, die nimmer verwezenlijkt kon worden.
Ik verzoek u mij uw hand te laten kussen." Maar Gösta hield steeds de handen op den rug. Hij liet zijn oogen door de zaal gaan en ging naar de deur. "Als ge de voldoening niet aanneemt, die mijn vrouw u aanbiedt, Gösta Berling, moet ik met u vechten en behalve dat haar een andere, hardere straf opleggen." De gravin haalde de schouders op. "Hij weet immers geen raad van angst," fluisterde zij.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek