Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !

Bijgewerkt: 17 juli 2025


Zij, niet luistrend, keek naar de ruitjes van 't venster. Toen, terwijl-ie 'n eind verder was en mal droog had gelezen: "Mijn hemel, genadige gravin, wilt ge ondanks aller tegenwerpingen uw voornemen toch ten uitvoer brengen"..., hoestte ze droog, vroeg onrustig: "...Wat doene ze naastan?" "Waar?", zei hij, verwonderd dat ze niet luisterde. "Naastan waar ze bouwe."

Maar als wij praten bleven werd het middag, En knorrige Silenus zou zijn geiten Nog ongemolken vinden, en ons brommend Die wijze en liefelijke zangen weigren, Van Noodlot, Toeval, God, en ouden Chaos, Liefde, en den droevgen doem van den geboeiden Titan, en hoe die eens, bevrijd, heel de aard Eén broederschap zal maken: schoone liedren, Die onze eenzame schemers blij doen zijn, En die tot luistrend zwijgen zelfs bekoren De niet naijverige nachtegalen.

Twee maaiers, langs de donkre plas, Waar 't dichtst de dampen drijven, De zeis op schouder, traag van pas, Met werkgebogen lijven, Zij ginge' als schimmen, nauw gegist, Door 't grauwen van den morgenmist. Toch was hun reeds de jager voor Om 't vroege wild te vangen; Verbeidend de eersten morgengloor Met toomeloos verlangen, En luistrend of geen vogellied De komst der zomerzon verried.

Haar viel de rots op ’t hart, toen in zijn woede De geest des afgronds haar tot offer koos, En nedersmakte ’t blok, meêdoogenloos, Op wie zich zingend naar heur kindren spoedde: Nu bloeit aan ’t murwe groeve-kruis de roos, Tezelfder stede, waar heur wonde bloedde, En onder ’t berkeloof klinkt, blij te moede, Het lied des levens op het kruis des doods: Een vogel zingt er van Geloof en Hopen, En jubelt in de loover-schaûw zijn zang En ’t hart der rozeknop gaat luistrend open: En ’t wordt den zwerver in den boezem bang; Hij voelt de tranen langs de wangen loopen, En plukt een roos, en gaat met zachten gang..

Stil bij den deurpost zat de oude vrouw, arm om 't ziekelijk kind, been wiegend in sussende schokking. In de buurt luidde een klok. Luistrend keken de mat-grijze oogen naar boven, vochtloos in de benauwing der huivende muren. Naast haar hoofd, roestig, schuinhangend, was de blikken huls met de mezoezos.

Zij zag mijn oogen overvol van smart. En luistrend naar mijn waanverwarde kreten, Verschrok zij dus, dat zij luidsnikkend kloeg, Meenend dat ik mijn pijn niet meer verdroeg. En de andre vrouwen, die haar hoorden weenen, Leidden haar zachtkens henen En susten me, om tot rust mij te doen komen. Een zeide er: "Niet meer droomen!" En: "Waarom zoo ontroostbaar?" de andre vroeg.

Woord Van De Dag

bakels

Anderen Op Zoek