Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 14 juli 2025
Het avondmaal werd opgedischt en was haastig afgeloopen: de Baron en Joan waren beiden vol gedachten en spraken weinig of niet. Ulrica daarentegen snapte onophoudelijk door over de schoone Gravin, haar page, haar koetsier met zijn groote knevels en de fraaie wapens op de koets.
De dochter der bergen is niet gewend te smeeken en te vragen. Is het niet van haar genade, dat menschen en kruiden leven? Vorst en onweer en overstrooming, alles heeft ze in haar macht. Daarom past het haar niet te vragen of te smeeken. Zij legt haar hand op wat ze wenscht en dat is het hare. Maar gravin Märta weet niet van de macht der oude. "Weg, bedelaarster!" zegt ze.
Maar zóó groot was haar berouw, omdat ze de liefde voor haar man niet had kunnen bewaren, dat ze waarschijnlijk zich door gravin Märta zou hebben laten doodplagen, als niet op een avond haar oude huishoudster met haar gesproken had. "Mevrouw de gravin moet met den graaf spreken," zei de oude. "Lieve hemel, mevrouw lijkt wel een kind.
Gedurende denzelfden nacht, waarin al de door ons in de laatste Hoofdstukken verhaalde omstandigheden hadden plaats gehad, waren ten huize van de Gravin Douairière van Nassau de bewoners voor 't meerendeel niet minder in onrust en beweging geweest, dan diegenen, waarvan wij gesproken hebben; schoon de oorzaak dier drukte geheel andere beweegredenen had.
Zij blijft in haar eigen vertrekken," antwoordt de jonge dame. "Die vrouw zou mij verraden, als zij durfde, en na hetgeen gisteren is voorgevallen, beklaag ik haar Moorsche slavinnen. Gij weet, dat toen Papa mij Zora schonk, hij Alida ten geschenke gaf aan de gravin De Pariza.
Je weet, dat mijn man mij verlaten heeft, mijn kind geen vader heeft." "Ja, Mevrouw de gravin, maar dat moet veranderd kunnen worden. Nu er een kind is moet de graaf gedwongen kunnen worden het huwelijk te wettigen. U kunt er op aan, dat ik u helpen zal." De moeder glimlachte: "Geloof je, dat ik mij weêr aan graaf Dohna opdringen wil?" 't Bloed steeg Gösta naar 't hoofd. Wat wilde ze dan?
De gravin betaalde daarop den wagenmaker, gaf den knaap eene ruime fooi en zette zich met hare beide dochters in den wagen neder. Voordat hij in het rijtuig steeg, fluisterde de jongeling zijnen nieuwen bekende in het oor, dat hun kasteel drie uren verder lag, dat de knaap derwaarts moest gaan en zich tot den tuinman van het slot wenden, die hem stellig zeer vriendelijk zou ontvangen.
Men vergeeft haar graag haar lang slapen en het versche brood, want zij overlaadt de armen met weldaden en is vriendelijk voor iedereen. De vader van de jonge gravin is een Zweedsch edelman, die zijn heele leven in Italië heeft gewoond, omdat in dit prachtige land een van zijn mooie dochters hem vast gehouden heeft.
Nu gaat ze weer naar huis; verder naar 't zuiden gaat ze niet. Nu heeft ze gedaan, wat ze doen moest, waarom zij van de bergen naar 't dal trok. Gravin Märta blijft op 't terras staan en lacht om haar onredelijke boosheid, maar weldra versterft de lach op haar lippen. Want, daar komen ze! Zij kan haar eigen oogen niet gelooven.
Een herinnering aan u kan voor uw zoon zijnerzijds tot vragen leiden, waarop men hem geen antwoord vermag te geven zonder in het hart van het kind een veroordeeling te verwekken van haar, die in zijn voorstelling een heilige moest blijven, en daarom verzoek ik u deze afwijzing in den zin der Christelijke leer op te nemen. Ik bid den Almachtige om genade voor u. Gravin Lydia."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek