Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 17 juni 2025
Ze gaf Otto en Gerard machinaal 'n hand. "Ga nu dadelijk naar je slaapkamer," beval Beerenstijn, en ze knikte, wankelde weg, dof, gevoelloos; terwijl ze de jongens zacht de trap af hoorde gaan. Ze kwamen 's middags, een, twee tegelijk, langzamerhand allemaal naar haar kamer toe. Eerst Lou en Coba, die 't op college hadden gehoord, bleek, geschrikt, met behuilde oogen.
"Mooi!" dacht Rodolphe, die dit alles mythologisch opvatte, "dat is Juppiter, die naar zijn rendez-vous met Leda gaat. Als de bewaker ze nu maar niet betrapt." Dan legde hij zijn hoofd in zijn handen en boog zich nog dieper in de doornen van zijn gevoel. Doch op dit heerlijke oogenblik van zijn droom werd Rodolphe plotseling wakker geschrikt door een bewaker, die hem op zijn schouder tikte.
Een geschrikt paard slaat aan 't hollen, breekt den toom, en trapt den wagen stuk. Het nagerecht werd gediend, en niemand sprak den toost uit. Vernooy werd hoe langer hoe benauwder. Hij vond het onbeleefd en onbehoorlijk het te laten, maar als hij er aan dacht het te doen, brak het koude zweet hem uit.
Toen werd de jongeling op eens pathetisch, en vroeg met hevige rolling zijner oogen: "Maar beste! als ik nu toch eens onder de diligence verpletterd was?" "Ach Hemel! dan was ik ook verpletterd." "Je bent toch een engel!" fluisterde de jongeling. "Maar wil je nu niets gebruiken? zijt ge waarlijk niet geschrikt?" "Waarlijk niet?" antwoordde het meisje, en zuchtte hoorbaar.
Ja, ze was toen zoo boos geweest en zoo hevig ontevreden met haar lot, zoo vol haatdragendheid tegenover Cécile in haar hart dat ze geschrikt was voor zichzelf en in wanhopige droefheid de handen gevouwen had en uitgeroepen: "Help mij toch, o Heer, ik word zoo slecht!" En zij had toen zoo naar hare grootmoeder verlangd, zoo vreeselijk, dat het haast niet uit te houden was geweest.
Ik wou niet, dat iemand het je schreef; want ik wou je eens verrassen, en me dunkt, het is gelukt!" zei Jo, toen zij weer op adem gekomen was. "Ik ben nog nooit in mijn heele leven zóó geschrikt! Wat een toestand! Zijn het jongens? Hoe zullen ze heeten? Laat ze nog eens zien!
Toen Willem omtrent zes uren in den morgen de oogen heeft geopend, toen lag hij op de canapé, met een kussen onder 't hoofd en een deken over zich heen gespreid. Ha! Koen had best gezorgd; maar op z'n eigen kast, in z'n eigen bed, daar zou 't nog beter zijn. Weinige minuten later is Koenraads huisploert wakker geschrikt van het toetrekken der huisdeur.
"Geërgerd?... Gut!... waarom?..." "Dat weet ik niet precies.... Aan alles.... 't Verveelt me hier. Ik kan het ook niet uithouden. Ik ga maar weg. Ik moet terug naar m'n werk.... U weet, ik houd tóch al niet van Rotterdam, en dan nu, van de week, al dat geëet en gedrink, en al die menschen in rokken, en mooie japonnen ... dat 's niks voor mij!..." Mevrouw Holman was een beetje geschrikt.
Ik ben er puur van geschrikt, dat ben ik, ik wist niet wat het was, en waar 't van daan komt, weet ik nog niet. 't Is van belang!" "Waar 't vandaan komt....! Van belang....?" zeide Schorel, en achter zijn brilleglazen blonken een paar dingen als gewasschen krenten.
O, wat wás de wereld leelijk, en wat deed 't weten 'n pijn. 't Was net, of ze haar heele leven geslapen had, en nu opeens, wakker geschrikt, de onwaarheid van haar mooie droomen besefte; 't was, of ze al lang in 'n modderpoel was rondgegaan, en nu pas z
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek