Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 3 mei 2025
»Kapitein," antwoordde de oppasser, »dat bewijst, dat ik in plaats van twee dagen consigne er vier verdien, omdat ik mij tweemalen vergist heb?" »Dat is ook mijn meening," antwoordde kapitein Hod; »maar omdat ik door je vergissing den een en veertigsten geschoten heb, is het ook mijn meening je een guinje aan te bieden...." »En de mijne haar aan te nemen," antwoordde Fox.
»Ook goed!" zei Hod, op een toon van gemaakte onverschilligheid, »een tchîta is geen tijger. Als dat het geval niet geweest was, mijn waarde Maucler, zou ik het niet van me hebben kunnen verkrijgen, u dat schot af te staan!" »Aan tafel, mijne vrienden," zei toen kolonel Munro. »Het ontbijt wacht ons en dat zal u troosten...." »Des te meer nog," zei Mac Neil, »omdat alles de schuld van Fox is!"
Het dier, gekwetst, doch licht, nam een geweldigen sprong, en over het torentje van den machinist heen gaande, stortte het zich op het eerste dak van het Stoomhuis neder. Welk een goede jager kapitein Hod ook ware, hij had den tijd niet gehad het in het voorbijgaan te treffen.... »Pas op, Fox, pas op!" riep hij uit. En beiden snelden van de veranda af en posteerden zich in het torentje.
Om verwarring te voorkomen, zal ik haar tijdelijk mannelijk maken. Molly was een bastaard. Dat wil zeggen: hij was niet bepaald hazewind en niet bepaald fox en niet bepaald taks. Hij had van elk wat. De herediteit der vermenging drukte zwaar op zijn kop en zijn pooten. Meer was van hem niet te zien.
Hans en Bob vonden het in 't geheel geen aardig beestje, beweerden ze, en Frits bleef op een eerbiedigen afstand. "Als Fox hem maar geen kwaad doet," zei Door. "Wel neen, 't blijft bij blaffen," zei vader, "daar behoef jullie niet bang voor te zijn. We zullen hem wat melk brengen, daar houden ze in den regel van." Leni liep naar huis en kwam na een oogenblikje met een schoteltje met melk terug.
Als een pijl uit den boog vloog hij vooruit, rende weer terug, sprong dan tegen dezen, dan tegen dien op en was zoo dol, dat het niet veel gescheeld had, of hij had Fritsje in zijn blijdschap omgegooid. "Koest, Fox, koest, we weten wel, dat je blij bent," zei Dolf, "maar als je zoo begint te rennen, hou je het nooit uit." "Wat is het toch heerlijk buiten," zei moeder.
"Maar tòch," zei Nel, "door een land met koeien ga ik van mijn leven niet weer, daar heb ik genoeg van." "Als Fox er maar niet bij geweest was," zei Dolf "dan was er niets gebeurd." "Ja, Foxje," zei Leni, "was jij nu maar zoo knap en zoo sterk als Hector, dan had je ons natuurlijk wel geholpen, maar je bent eigenlijk een klein, dom, eigenwijs hondje."
»Wel, ik leefde dertien jaren onder dezen stam, vóór Mac Clinton met de Fox mij terugbracht naar Engeland. En nu eerst begon mijn lijden. Ze vertelden mij van Sir John's jammerlijk uiteinde. Hoe ik geschreid heb om hem en de arme kameraden! Maar toen ik hun verhaalde dat ik zelf de Pool ontdekt had, en wat ik gezien had dáár toen geloofden ze mij niet.
Leni bracht papier aan, de tweelingen zorgden voor de touwtjes, Nel pakte alles in en Fritsje bracht ze naar de sportkar. "Hoe staat het er mee?" vroeg vader, op zijn horloge ziende. "Het wordt tijd." "We zijn klaar, vader," zei Nel. "Mooi zoo, dan maar opgemarcheerd, marsch." "Mag Foxje mee?" "Zeker." Toen Fox zijn naam hoorde noemen, was hij uitgelaten van blijdschap.
Den 22ste van July is Jonker Fox met zyn volk, 250 mannen sterk zynde uit Friesland, over Drenth, naar Graaf Edzard willende, door de Groningers omtrent Cropewolde aangetast en geslagen; Fox zelve wilde zich niet overgeeven, schoon hy verscheidene wonden gekregen had, maar vogt, op zyn kniën leggende, zo lang tot hy den geest gaf.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek