Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 3 juni 2025
Dus bestond de expeditie, die de IJzeren Reus met zijn uit twee rollende huizen bestaanden trein naar het noorden van het schiereiland medevoerde, uit de heeren sir Edward Munro, Banks, kapitein Hod en mij van de eene zijde en Mac Neil, Storr, Kâlouth, Goûmi, Fox en »monsieur Parazard" van de andere, te zamen dus uit tien personen.
Eensklaps barstte een donderslag los op hetzelfde oogenblik dat een felle bliksemstraal nederschoot. Goûmi viel door den bliksem getroffen bij kapitein Hod, aan de voeten van Fox neder. Van het geweer, dat hij in de hand hield, bleef niets dan de kolf over. In een oogwenk was het beroofd van loop, slot, trekker, van alles in één woord wat er van metaal aan het geweer wordt aangetroffen.
Soms ook bleven Goûmi en Fox achter om als houthakkers en waterdragers dienst te doen. Men moest immers den tender van nieuwen voorraad voorzien voor den volgenden dag. Ook koos Banks zooveel mogelijk de halten aan den oever van de beek en in de nabijheid van een bosch. Deze noodzakelijke proviandeering had plaats onder het toezicht van den ingenieur, die geen enkele bijzonderheid verzuimde.
»'t Is mijn schuld!" zei ik tot den kapitein, »en 't zou beter geweest zijn, als gij op dien tchîta geschoten hadt, inplaats van het aan mij over te laten! Gij zoudt hem niet gemist hebben!" »En gij hebt hem toch geraakt, daar ben ik zeker van," antwoordde Hod, »maar niet op de goede plaats!" »Die zal mijn acht en dertigste en uw een en veertigste niet zijn, kapitein!" zei Fox, tamelijk onthutst.
Zoo iets hadden de kinderen nog nooit gezien. Ademloos stonden ze te kijken, toen hoe jammer, Fox kwam aanrennen en binnen drie tellen zat het eekhoorntje boven in een boom angstig naar beneden te kijken, of hij ook vervolgd werd. "Fox, hier!" commandeerde mijnheer Van Brakel, die den angst van den eekhoorn zag. "Die stoute Fox," zei Bob boos. "Ik vind dat eekhoornhondje veel aardiger."
Hier, dit is beter dan zoo'n springertje," en hij gaf Fox een stuk van zijn koek. "Ik weet een mooi spelletje," zei Leni, "zullen we bloemencorso spelen?" "Bloemencorso?" "Goed," zei Door en sprong op, "er zijn hier zulke beeldige bloemen." "Vader en moeder zijn 't publiek," stelde Dolf voor. "Ja," zei Nel, "u moogt niet kijken, wij zullen wel waarschuwen, als alles klaar is."
Hod en Fox waren in den trein gesprongen, en Goûmi, die het gebruik zijner zintuigen niet verloren had, werd in zijn kamertje neergelegd. »Welke drukking hebben we nu?" vroeg Banks, die even naar den machinist gegaan was. »Bijna vijf atmosfeeren," antwoordde Storr. »Op marsch!" herhaalde Banks. Het was half elf uur. Banks en Storr plaatsten zich in het torentje.
»Mijn schuld?" antwoordde de oppasser, die niets in zijn schik was over deze onverwachte opmerking. »Ongetwijfeld, Fox," hernam de sergeant. »De karabijn, die je mijnheer Maucler hebt overhandigd, was slechts met hagel No. 6 geladen!" En Mac Neil liet de tweede patroon zien, die hij uit het geweer gehaald had waarvan ik me bediend had. Zij bevatte werkelijk niets anders dan patrijzenhagel.
Een paar koeien keken even met droomerige oogen op, toen ze de kinderen zagen, maar graasden toen dadelijk rustig door. "Fox, hier blijven," beval Dolf, toen de hond vooruit wilde hollen. "Ik was toch liever niet door 't land gegaan, nu we Fox bij ons hebben," fluisterde Door Nel een poosje later in 't oor, "maar zeg hiervan niets aan de kleintjes."
Evenwel is de nilgau, al is het geen roofdier, gevaarlijk, wanneer hij licht gekwetst den jager aanvalt. Een eerste kogel van den kapitein, een tweede van Fox, stuitten deze tweede prachtige dieren in hun vaart. Zij werden als in de vlucht geschoten. Voor Fox was het dan ook slechts vliegend wild!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek