United States or Zimbabwe ? Vote for the TOP Country of the Week !


Op hetzelfde oogenblik verspreidde er zich een sterke lucht, de doordringende lucht van salpeterdamp, en ongetwijfeld zou het regenwater, gedurende dit onweer verzameld, een groote hoeveelheid salpeterzuur bevat hebben. »De bliksem is ergens ingeslagen...." zei Mac Neil. »Storr! Kâlouth! Parazard!" schreeuwde Banks. De drie mannen stormden de zaal binnen. Gelukkig was niemand getroffen.

»Monsieur" Parazard, evenwel dacht er heel anders over en de heerlijk gebraden bouten, die hij ons dien dag opdischte, deden ons tot zijne meening overhellen. Den 8n Juni, met het krieken van den dag, verlieten wij ons kamp, dat bij een klein dorp van Rohilkhande was opgeslagen. Wij waren er den vorigen avond aangekomen, na de veertig kilometers, die het van Rewah scheiden, te hebben afgelegd.

»Eindelijk!" riep Hod uit, »als »monsieur" Parazard nu niet tevreden is, mag hij zich met zijn hoofd vooruit in zijn ketel storten!" »Maar, is 't wel wild, dat gegeten wordt?" vroeg ik. »Wel zeker.... bij gebrek aan wat anders!" antwoordde de kapitein. »Zeer gelukkig heeft niemand u gezien, mijnheer Maucler!" zei Goûmi. »Welk kwaad heb ik dan gedaan?"

Werkelijk ging men eenige jungles voorbij, die toch de gewone schuilplaatsen der tijgers en andere wilde dieren van het kattengeslacht zijn en geen een vertoonde zich. Evenwel hadden de jagers zich een paar mijlen ter zijde van onzen trein begeven en moesten het zich getroosten Black en Phann mede te nemen om op klein wild te jagen, waarvan »Monsieur Parazard" zijn dagelijkschen voorraad eischte.

»Op marsch! op marsch!" zei de kapitein. »Morgen zal »monsieur" Parazard ons pauwenvleesch laten eten, wat al de brahmanen van Indië er van mogen denken! Weliswaar is de pauw maar een verwaand hoentje, maar deze zal met zijn kunstig opgemaakte veeren, toch een goed effect op onze tafel maken!" »Eindelijk ben je dan toch tevreden, kapitein!"

»'t Scheelde weinig of het Stoomhuis was getroffen!" zei de ingenieur. »Toch moeten we blijven, want 't is hier nog veiliger schuilplaats dan die der boomen!" »Laat ons dus blijven," antwoordde kolonel Munro. Op dit oogenblik deed zich een geschreeuw hooren. Waren het onze metgezellen, die eindelijk terug kwamen? »'t Is de stem van Parazard," zei Storr.

Met de deftigheid van een paus stapte hij van het eene fornuis naar het andere en bestrooide met de nauwkeurigheid van een scheikundige, zijne spijzen met peper, zout en de andere specerijen, die den smaak zijner geleerde preparaten moesten verhoogen. Maar, »monsieur Parazard" was bekwaam en zindelijk en daarom vergaf men hem gaarne deze keukenijdelheid.

Dus bestond de expeditie, die de IJzeren Reus met zijn uit twee rollende huizen bestaanden trein naar het noorden van het schiereiland medevoerde, uit de heeren sir Edward Munro, Banks, kapitein Hod en mij van de eene zijde en Mac Neil, Storr, Kâlouth, Goûmi, Fox en »monsieur Parazard" van de andere, te zamen dus uit tien personen.

Het spreekt van zelf dat al deze uitroepen minder de twee prachtige wagens golden dan den reusachtigen olifant, die ze trok, onder het onophoudelijk uitbraken van wolken stoom. Te tien uur werd de tafel aangerecht in de eetzaal en deden wij eer aan het ontbijt van »monsieur Parazard," minder geschud voorzeker dan we 't zouden geweest zijn in een wagon-salon eerste klasse.

We hadden te Secrole in een der beste hôtels der Engelsche stad ontbeten en gedineerd en toch moet ik zeggen, dat deze keuken ons die van »monsieur Parazard" deed betreuren. Toen de gondel onder aan de Gâth kwam aanleggen om ons naar den rechteroever van den Ganges terug te brengen, ontmoette ik voor de laatste maal den Bengali, dicht bij het vaartuig.