Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 juni 2025
Zeker heeft hij geen enkele maal zijn gelaat geheven naar het kaarsenlicht en tusschen zijne zwarte schouders hangt het nederig grijze hoofd, gelijk een zwaar gebed. Ernest voelt de droefenis die op den ouden priester weegt, en voelt tegelijk hoe diep zijne moeder door elkendeen vereerd werd en bemind.
Bella zal na den noene komen, een paar uren, met haar borduurwerk.... Zoo slijt de leege tijd. Ik ben vol zorgen om uwentwil, mijn kind. Waarom wilt ge u verbergen voor mij? Toch niet, moeder ... maar, kijk, ik ben moe en ziek. Romaan is zoo buiten reden triestig en Madeleen ook ... en Wiezeken is verre, verre.... Is dat alleen uw droefenis? Dat is een groote droefenis.
Maar wat doet dat ertoe: 't komende jaar zal men 't zelfde doen, 't zelfde in de volgende eeuw, want 't is tot-nu-toe zoo de gewoonte geweest. Ten huize van Capitán Tiago heerschte vrij groote droefenis; al de vensters zijn gesloten, de menschen loopen geruischloos rond, en alleen in de keuken durft men luide te spreken. Maria Clara, de ziel van 't huis, ligt ziek te bed.
Helgi antwoordde dat hij niet kon rusten wegens haar smart, en zeide dat voor elken traan, dien zij geschreid had, een druppel bloed moest vloeien. Gij weent, goudglanzende! Wreede tranen, Zonlichte dochter van 't zuid! Eer gij slapen gaat; Elk valt bloedig Op 's prinsen borst, Nat, koud, pijnend, Van droefenis zwaar. Saemunds Edda.
Ze zóuden gaan, de een na den ander, naar verschillende steden, naar vreemde landen, in allerlei betrekkingen, hooge en lage; alleen de studietijd bracht zóó verschillende menschen bij elkaar. Er zou 'n tijd komen, dat ze elkaar nauwelijks meer kenden; zij, eens één in vreugde; en nu vereend in 'n groote droefenis.
Langs de open deur, merkte ze toevallig nog Rik, die 't ivoren kistje aan 't bergen was, achter een fuchsiapot, gebarende dat het daar ievers wel mogelijk was zoek geraakt. Ze was nu niet schoon. De twee rimpels in de hoekjes van haren mond lagen heel diepe. Goedele had in den nacht hevige traanbuien, en zij en kon maar lichte insluimeren, gedurig weer wakker opschietend in bange droefenis.
Dat is de opstandigheid die luid Aan de verstarring weerstand bood. Wie nu niet tot de daad ontwaakt Moet tot de pit verschimmeld zijn. Daar is geen lust, geen droefenis Te machtig voor dit hoog gedein. Daar is geen enk'le ziel te zacht, Daar is geen enk'le borst te broos; Daar is maar één meesleepend lied Van stormgeluk, al eindeloos.
O! kon hij eens warm doorweenen, kon dat harde gebons in zijn hoofd week worden en uitvloeien met heeten tranenvloed, kon hij vergaan in een breed-snikkend al-verterend verdriet, en niet denken, niet denken meer. Sinds moeders dood is hij, door innerlijke koorts gejaagd, rechtgebleven, versteend in eenzelvige droefenis. Als steenen wegen eenzelvige gedachten op zijn hart.
"Zegt, Pelgrims, die gaat in gedachten, Wellicht aan iet dat U niet tegenwoordig is, Komt gij van zóó vér afgelegen volk, Als gij met Uw uiterlijk vertoont? Daar gij niet weent, nu gij passeert Door het midden van die treurende stad, Gelijk die personen, die geenszins Schijnen te begrijpen hare droefenis.
"Is het er zoo mede gelegen?" hernam de Baron: "dan spijt het mij, dat ik den armen Joan zoo heb afgejakkerd, doch ik zal hem zeggen hoe de vork ik den steel zit." "Ik bid u," smeekte Raesfelt, "laat mijns zoons gedrag tusschen ons blijven: mijn vrouw zelve weet nog niets van het geval af, en, zooals Salomo zegt: "Een dwaze zoon is zijn moeders droefenis."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek