Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 mei 2025
Met een luiden gil wierp zij zich opnieuw aan zijn borst, het hoofd schokkend op zijn schouder onder haar heftig, pijnend zenuwgesnik. Franciscus' armen omstrengelden haar en schor smeekte zijn huilstem, als de klacht van een verdoemde: »Vergeef me; o, ik bid je, vergeef me, dat ik ook jullie heb ongelukkig gemaakt!" De gendarmen maanden met zachte stem tot spoed aan.
Nu konden droefheid en stille wanhoop alleen de baan tot haar hart vinden: bij het pijnend aandenken der gevangenis haars vaders mocht niets haar troosten. Na zij aldus enige tijd beweegloos had gezeten, stond zij langzaam op en nam haar valk op de hand.
Zelf kon zij nu ook wat zeggen met een stem van blijde opgewektheid ... toch even nog nerveus trillend.... Maar dat bracht haar metgezel weer bijna in zijn pijnend smart-gevoel terug. Het lukte hem met groote moeite in den aangeslagen toon nu voort te gaan, want hij wilde dat, 't was noodig ... noodig.... Annie mocht niets merken!...
Helgi antwoordde dat hij niet kon rusten wegens haar smart, en zeide dat voor elken traan, dien zij geschreid had, een druppel bloed moest vloeien. Gij weent, goudglanzende! Wreede tranen, Zonlichte dochter van 't zuid! Eer gij slapen gaat; Elk valt bloedig Op 's prinsen borst, Nat, koud, pijnend, Van droefenis zwaar. Saemunds Edda.
Op die noodkreten kwamen twee nonnen binnen, en ontvingen de zwakke Machteld uit de armen van de gulden ridder; deze zoende zijn dochter met pijnend medelijden, en wilde de stervende Adolf gaan bezoeken, maar de Jonkvrouw, die de ogen opende en zijn inzicht verstond, rukte zich uit de handen der nonnen, en zich aan Robrechts lichaam vasthechtende, riep zij: "Laat mij met u gaan, o vader!
De rollen schijnen wel waarlijk omgekeerd: aan den eenen kant de dominee, de pater familias, die nochtans met een gezicht rondloopt wel te verstaan: in de literatuur! als zuchtte hij onder alle ascetische zelfkwellingen en onthoudingen, die er in het brein van een Yogi zouden kunnen opkomen; aan den anderen kant de pastoor, die, aan zijn kuischheidsgelofte getrouw, wèrkelijk een zich hevig pijnend asceet mag heeten en nochtans de blijmoedigheid en levenslust zelve is.
Beneden in de huiskamer zaten ze ook nog en spraken over oude tijden; over de schoone Lisette en baron Frits; toen stond de kleine predikantsvrouw op, en zong met haar lieve stem een eenvoudig lied: Bij 't graf staat een linde en die welft er zich over; De vogels en 't windeken fluiten door 't loover, Er zit aan zijn voet of het feestavond was Een knaap met zijn liefje, in 't donzige gras; Het windeken waait er zoo koud en zoo pijnend, De vogels, die zingen zoo zacht en zoo kwijnend, En beide gelieven, zij worden dra stom, Zij weenen, en geen van de twee weet waarom!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek