Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 juni 2025
Wat 'r voorders is, Hij zal 't wél moaken!" en, daar zijn hart naar de tweede huisgenoot verlangde, verliet hij, met de woorden: "'k Zie op stond weerum," het vertrek, om Doortje op te zoeken. Doortje was in 't land. Zoodra het onweder bedaard was, had zij zich naar den verwoesten akker begeven, en zich met het breken der lompen bezig gehouden.
Dat meisje nu, zeventien jaren oud, was het reeds genoemde Doortje. Voor een meisje uit de arbeidende klasse zag Doortje er waarlijk niet onaardig uit. Ware Doortje, bij haar komst in de wereld in een groote-lui's wieg gelegd, door een baker a f 5 in de week getroeteld en vooral dicht bij de vuurmand gebakerd geworden; had zij, omdat mama niet zogen kon en eene min een te commun wezen was, extra beste pap gebruikt; ware zij later maar veel op de kinderkamer geweest en maar ferm gepinceerd geworden; had zij maar veel gebak, patés
Het zal hem herinnerd worden. 't Was twee uren na den middag. Wessels zat weer buiten. Doortje was aan den arbeid. "Hoe gaat het, baas Wessels?" vraagde een livreibediende, die van achter het boonrijs te voorschijn trad. "Nog al zoo'n gangetje," antwoordde Wessels, die, den knecht niet herkennende, de wedervraag deed: "Wie bin ie?"
"Dankje," zegt Van Bavik tot Frederik, die hem voor de vierde maal een glas punch presenteerde, en de gastheer herneemt, terwijl Frederik juffrouw Doortje nadert: "Maar je spreekt er niet van, want ik hou me alsof ik van den prins geen kwaad weet." "Wat een mooie preek hield die mijnheer de burgemeester," zegt Saartje van den dominee tot Doortje die bisschop gebruikt.
't Was voor de derde maal, dat hij in de veertien dagen buiten zat, maar 't was voor de eerste maal dat de peinzende grijsaard een stem uit het achterhuis hoorde, een stem.... die hem geheel onbekend was. Doortje dat wist hij was op de dêl oan 't warken, moar Joapik was noar huus of anders op 't land; en die stem -dat was de stem van 'en vremde.
Vergeef mij beiden wat ik misdreef, en" hij wendt zich tot zijn vader, terwijl eenige tranen hem langs de geteisterde wangen biggelden "en... papa, u vergeeft mij nu óók nietwaar? Ik heb gedaan wat u geëischt hebt. Zeg dan, is alles vergeven en vergeten?" "Als de partijen tevreden zijn," antwoordt de baron: "dan zeg ik fiat! Hoe is het oudje, hoe is het Roos of Doortje?
En hij gaf ook een hand aan den gastheer, een beursman, een vrind van zijn oom, een goeden bekende; en rondkijkende voelde hij zich toen dadelijk bedaard worden, want eigenlijk waren 't bijna allemaal goede vrinden en kennissen. Daar hadt-je Sam en André, Hendrik, en Hugo en Kees. En aan den anderen kant, bij de meisjes, daar stonden Betsy en Marie en Jo en Lize en Doortje......
"Ze heit zooveul as Doortje, za'k moar zeggen," merkt Frerik aan. "Ga voort, knaap, ga voort," zegt de baron tot zijn zoon: "maar spreek bepaald!" Doortje treedt nader, en Alfred gaat voort: "Om zoo mogelijk alles goed te maken, bied ik u, met opoffering van een lang gewenscht rijpaard, de gelden aan die ik daarvoor ontvangen had.
Ik volg u," wendde zij zich tot Liesje, die nog talmend bij de deur stond te wachten en toen met de oude vrouw naar binnen ging. Vader, moeder en oom de predikant waren reeds gezeten; de laatste deed het tafelgebed en daarna verscheen Doortje met een gebraden gans, die de gastheer begon voor te snijden.
Zij stond een oogenblik als in gedachten verzonken, toen nam zij haar sleutelbos en ging naar de provisiekamer. "Glazen, Doortje!" beval zij, toen zij met eenige flesschen wijn terugkwam, "en doe een schoon voorschoot aan, als gij ze binnenbrengt!" Zij zette de flesschen op de keukentafel, en ging zich de oogen afvegende, weder heen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek