Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 juli 2025
Een Frans bisschop verhaalt in Latijnse verzen hoe de dochter van Jakob geschandvlekt werd, een ander hoe Amnon zijn zuster verkrachtte; een Duitse berijming van de bijbelse geschiedenis treedt in allerlei bizonderheden over de liefdesgeschiedenis van Jakob en Rachel, Sichem en Dina en vertelt gezellig, op de manier der »Brautwerbungen" in de Duitse heldengedichten, hoe het Eleazer ging toen hij naar Nahors toog om voor Isaak een vrouw te zoeken.
Miss Marie," zoo noemde zij hare meesteres nog, gelijk zij gewoon was haar vóór haar huwelijk te noemen, "heeft mij nooit iets daarvan gezegd." "Zoo! En hier zijn die uien." "Och, ja," zeide Dina. "Daar heb ik ze geborgen. Ik kon het mij niet bezinnen. De uien had ik juist voor dezen ragout bewaard. Ik had vergeten dat ze in dien ouden lap waren." Nu nam Ophelia de papiertjes met specerijen op.
LONA. Hoor eens, Johan, heb je Dina al eens goed aangekeken? JOHAN. Ik geloof van ja. LONA. Je moet haar maar eens heel nauwkeurig opnemen, jongen. D
Is DINA nog altijd de geliefde klank voor hem, die dezen naam daar zette, of is ook in zijn hart, evenals in dat op den ouden stam, die naam nauwelijks leesbaar meer, zoodat men hem nu veeleer voor DORA zou houden? Is de eeuwige cirkel om die twee letters daar, in gulle jeugd gezet, nog altijd gesloten?
BERNICK. Komt hij niet terug? En is Dina met hem mee? LONA. Ja, om daarginder zijn vrouw te worden. Zoo geven die twee je deugdzame maatschappij een slag in het gezicht ... net als ik indertijd ... nou ja! BERNICK. Weg ... zij ook ... met de "Indian Girl"...! LONA. Neen; zoo'n kostbaren last durfde hij niet aan die roekelooze bende toe te vertrouwen.
Toen Ophelia de keuken binnentrad, stond Dina niet op, maar bleef met statige kalmte zitten rooken, nu en dan in de schuinte naar haar kijkende, maar schijnbaar op niets anders lettende dan op het werk om haar heen. Ophelia begon hare inspectie met een kastje met laden. "Waar zijn die laden voor, Dina?" zeide zij. "Die zijn handig voor bijna alle dingen, Juffrouw," was het antwoord.
"Waarom niet, Jongejuffrouw Eva?" "Die dingen zinken mij in het hart, Tom," antwoordde zij. "Zij zinken mij in het hart," herhaalde zij nog ernstiger. "Ik heb geen lust meer om te gaan rijden." En daarmede keerde zij zich om en ging weder in huis. Eenige dagen later kwam eene andere vrouw, in plaats van de oude Prue, de beschuitjes brengen. Ophelia was juist in de keuken. "Wel!" zeide Dina.
Maar Dina kwam juist den tuin in. Misschien wist die het wel. »Dina«, vroeg Nel, »wie wonen er in die leuke huisjes?« »Aardige menschen«, zei Dina. »Twee vaders, twee moeders en zeven kinderen. Ik ken ze al. In dat huisje woont de familie Veen en in dat andere de familie Zwart.« »Ik wou, dat ik eens iemand zag«, fluisterde Nel. Pas had ze dat gezegd, of twee kinderen kwamen naar buiten.
»Dat is braaf van u, ik erken het, en ik weet wel, dat er niets tegen te doen is en dat ik niet weigeren kan; maar toch, wat moet er dan van mij worden, mij armen ouden sukkel, ik kan Dina niet missen en ik kan evenmin met u naar Engeland trekken waar gij nu thuis zijt en zulke goede zaken doet." »Ik heb er werkelijk zulke goede zaken gedaan, dat ik nu kan gaan leven waar ik zelf wil."
Het dessert werd opgezet en Dina plaatste naast ieder bord een fraai kommetje van doorschijnend, rood glas, met water gevuld. Elsje keek er nieuwsgierig naar. Waarvoor zouden die moeten dienen? Wat zag dat water er helder uit en hoe verleidelijk scheen het haar toe er even een klein slokje van te drinken!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek