Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 juni 2025
Het was de laatste maal dat ik hem zag; hij moet daarna een woest, dolzinnig leven geleid hebben hoe zou hij daar ginder bij die menschen hebben kunnen treuren! Op Derenberg is hij nooit meer geweest; nu zal hij wel lang dood zijn. Moge God hem een zachte rust schenken! De wilde Francis was ook verdwenen; niemand wist waar zij gebleven was.
Hoe spoedig zal men in zijne garnizoensplaats hooren zeggen: "de luitenant van Derenberg is op; hij heeft alles verkwist natuurlijk schulden, dwaze schulden, dat zit in de familie; zijn vader heeft zich ook doodgeschoten; dat ziet men dagelijks het is nauwelijks de moeite waard er over te spreken." Lang zat hij zoo en peinsde. Zijne moeder!
Bovenop lag in het midden een verguld zilveren crucifix, en aan elke zijde waren acht kleinere, aan het hoofd- en voeteneinde echter grootere op oranjekleurige zijde geborduurde wapens van Derenberg en Trauen, bevestigd. De kist werd alleen door de adellijken, die in de buurt woonden en hier dikwijls feest gevierd hadden, in de kapel gedragen.
Terwijl ik u in den geest nog eenmaal verzoenend de hand reik, ben ik, in afwachting van een spoedig antwoord, lieve Derenberg! uwe "Ernestine, gravin Stontheim, geboren Derenberg." "Het is waarlijk grootmoedig," vervolgde de oude dame; "men moet nog een vriendelijk gezicht zetten, en dankbaar wezen; het is fijn overlegd van tante Stontheim, maar zoo was zij altijd.
"Het is niet mogelijk," stamelde zij doodsbleek. "Dat zeide ik heden morgen ook, toen de overste mij dit uiteenzette en verklaarde," voer Army voort, "en ik heb wel honderd keer de hand aan mijn hoofd gebracht, en mij afgevraagd, of ik ook krankzinnig of iets dergelijks geworden was. Maar neen, het is een feit, Blanka van Derenberg is mijne bruid niet meer."
"En" vervolgde zij peinzend, zonder acht op zijn gloeiend gelaat te geven, "hij kwam dikwijls naar Derenberg; hij was mijn cavalier bij elke gelegenheid, tot hij een verre reis ondernam die goede ouders, zij waren bezorgd over hem, en mijn echtgenoot was de belachelijkste Othello, dien de wereld ooit zag; hij haatte den levenslustigen prins, omdat mijne lippen lachten als hij sprak, en mijne oogen, schitterden als ik hem zag, iets dat zij reeds bijna verleerd hadden; alles wat mij omgaf, droeg immers den stempel der verveling, de hemel, de aarde, de menschen, zelfs de feesten die mijn echtgenoot gaf.
Toen wij voor twintig jaar plotseling arm werden, schreef hij mij; hij had de vrouw niet vergeten, die eenmaal zijn jong hart verrukt had; ik had ons in eens uit alle drukkende omstandigheden kunnen bevrijden maar ik wist, wat ik den naam Derenberg, wat ik mijzelve verschuldigd was." Zij stond met opgeheven hand voor haar kleinzoon, en haar groote oogen blonken van edelen trots.
Nu is Liesje ons eenig kind, en ik heb met mijne vrouw overlegd, dat het het beste zou zijn, dat gij weder werdt, wat uwe voorouders waren, heer van Derenberg.
"Gij zoudt de weddingschap verliezen, genadige vrouw, want Hellwig heeft er, op last van vrouwe van Stontheim, naar vernomen en een bepaalde weigering ontvangen. Voor het overige " De oude dame viel hem luid lachende in de rede. "Gij zoudt toch wel gelijk kunnen hebben, Derenberg," sprak zij, "want deze parvenu haat, evenals al zijns gelijken, den adel, en ons in het bijzonder.
"Army, was er dan niets voorafgegaan? vroeg zijne moeder, die als verpletterd in haar stoel zat. "Wat voorafgegaan was?" antwoordde hij op snijdenden toon. "Ja, de opening van het testament. Blanka van Derenberg is eenige erfgename van het groote vermogen dat is alles. Waarom zou zij een man huwen, dien zij niet bemint?
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek