Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 juni 2025
Hij deed ontsteld een stap achterwaarts. "Wat? Ik heb geen woord over uw vader gesproken." "Maar aangehoord, dat men hem een parvenu noemde dat men hem beschuldigde den adel en de familie Derenberg in het bijzonder te haten en dat hij op wraak zon en het kalm aanhooren van lasteringen, terwijl men van de onwaarheid ten volle overtuigd is, staat gelijk met eene bevestiging daarvan.
Hij las, langzaam spellende: "Op den dertigsten November Anno 1694 is hier in het slot Derenberg het lijk der hooggeboren vrouwe Agnese Mathilde, barones van en tot Derenberg, Schüttenfeld en Braunsbach, geboren vrijvrouwe van Krobitz uit het stamhuis Trauen, in den grafkelder plechtig begraven, en wel zóó, als zij het bij haar leven zelve beschreven had.
"Wij spraken over tante Stontheim en de erfeniskwestie," antwoordde hare schoondochter, zich ook aan den haard zettende, "en ik gaf als mijne meening te kennen, dat Blanka van Derenberg uit Koningsbergen evenveel recht op de erfenis zou hebben als onze kinderen." "Blanka? welk een idée!" riep de oude dame schouderophalend, "dat roodharige, klierachtige schepsel?
Nelly is er bovenmate over verheugd; het is eene nicht, Blanka van Derenberg; en Army komt ook over met verlof en zij hoopt, dat ik haar dan dikwijls zal komen bezoeken. "Zoo?" vroeg de oude vrouw. "Ja, Nelly schrijft, zij zou zelve gekomen zijn om het mij te vertellen, maar zij had vandaag geen tijd, dewijl zij helpen moest de kamers in orde te brengen."
Er lag iets verwijtends, onbeschaamds in dit antwoord, minder nog in de woorden, dan wel in de stem en de uitdrukking van het gelaat, zoodat de barones Derenberg van verontwaardiging kleurde. "Het spijt mij zeer," zeide zij, haar stem verheffende en Sanna met de hand wenkende heen te gaan; "ik hoop dat de genadige vrouw morgen weer hersteld zal zijn."
Omstreeks dezen tijd viel de vreeselijke gebeurtenis op het slot voor, die ook de harten in den molen diep schokte de plotselinge dood van den baron Derenberg. Tante zat zwijgend aan haar spinnewiel en dacht "hoe wonderlijk somtijds Gods wegen waren."
De aangesprokene trok de schouders op, terwijl zij den ouden heer meewarig aanzag en trad naar het venster. "Nu, dan zal ik mijzelf moeten voorstellen; overste Derenberg!" zeide hij vriendelijk. "Dit is mijne vriendin, oom, Liesje Erving," voleindigde Nelly de voorstelling. Het jonge meisje maakte een lichte buiging. "Erving?" herhaalde de oude heer vragend.
Daar gaat hij in alle kalmte wandelen, zonder er aan te denken, hoe hij den val van het huis Derenberg kan verhinderen; van mij heeft hij waarachtig geen droppel bloed in de aderen orribille!" Zij zag naar buiten, naar het park, dat daar in doodsche, kille winterpracht voor haar lag; de middagzon glinsterde op den ijzel der boomen en op den besneeuwden grond.
"Ik had tevreden moeten zijn, zoo mijn schoonvader mij den kantoorstoel had aangewezen, maar hij heeft het beter met mij gemaakt; Liesje brengt als bruidschat onze oude familiegoederen mede, ik zal weder heer op Derenberg wezen." Hij had langzaam gesproken en op ieder woord gedrukt. Zij keerde zich met één ruk om; haar groote oogen zagen hem verbaasd aan, als geloofde zij zijne woorden niet.
Zij liet zich in den schommelstoel vallen, dien Army haar toeschoof, zonder het jonge meisje te bemerken. "Mejuffer Elisabeth Erving, Nelly's vriendin!" sprak nu de jonge barones, haar voorstellende, "en mijne nicht, Blanka van Derenberg!"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek