Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 mei 2025
"Joa, 'k bin 't verrechtig eiges," sprak Dissel; "en 'k bin 'r mieseroabel oan toe ook...." "Geurt, goa gij vort, as 'k oe neudig heb dan za'k wel roepen," zei Deine tot den bouwknecht, die met groote oogen den man aanzag, dien hij niet herkende. Geurt ging. "'k Zie doanig in 't achteruut gekommen," hernam Dissel en zette 'en lillik gezicht.
En Teunis kwam 's anderen doags 't oavend weerum; en Deine had 'en pampier liggen, woar Teunis zien noam onder most teikenen; teikenen, dat ie zien zeun Paul oan Deine Woesting veur 'en vette koei afstong; dat ie 't jungske nooit zou reklemieren, en dat Deine veur 't kiend as 't hoare zurgen zou.
Na al hetgeen Geurt verhaalde, besloot de hulp-officier van justitie, dat, òf de persoon die in 't geitenhok sliep, òf de jonkman, die bij Deine werd gevonden en die zoo strak en akelig bleef kijken, de dader moest zijn; maar luid snikkende viel Anneke voor den edelachtbaren man op de knieën, toen Paul met schijnbare kalmte, tot aller verbazing had verklaard, dat hij alleen de schuldige, de oanteijer van Deine Woesting gewêst was.
De schande, welke de laatste moest ondergaan, en welke den zoon had doen besluiten om een land te verlaten, waar men hem zou nawijzen als het kind van hem, die op dat oakelikke rooie ding op de merkt ten oanzien van alle boeren wier oan de poal gesteld van die schande zou hij bevrijd worden, want, Teunis was harder ziek dan de cipier gedacht had, en nog dien zelfden avond sprak Teunis voor de laatste maal, en 't waren woorden, die Paul vol innigen dank de handen deden vouwen, want, vader had gezegd: "Vergêving Paul.... vergêving Deine.... vergêving o God!?"
"Die zuuplap!!" bromde de man in 't geitenhok: "Paul, Deine Woesting!! Verrechtig, 'k bin op 't Uiversnest." Ja, hij was op 't Uiversnest. Hij had er heen gewild, de beschonkene, maar de drank was hem de baas geweest, en, waar hij had willen binnengaan, was hij binnengedragen.
Deine!! De man in 't geitenhok luisterde scherper en had wel door de planken heen willen zien. "Wacht jong," sprak Anneke weder: "'k mot de melkkan nog op den rug hebben; help is?" En toen hoorde de man verder een gestommel met het koperen melktuig, en verder de woorden van Paul: "Loat 'r nou ééne melkdern kommen, die 'r zoo helder en kloar as Anneke uutziet!"
Ik kan niet beschrijven, hoe zalig, hoe veilig, hoe rustig ik mij nu gevoelde. Op zulke oogenblikken is werkelijk van toepassing, wat Jean Paul zoo schoon schreef: »Wie auch die Zeit vor dir vorüber fliege, die Gegenwart ist deine Ewigkeit!" »Hoe de tijd voor u ook voorbij snelle, het is heden uwe eeuwigheid, en dit verlaat u nooit!"
Ja waarlijk, de meeste voldoening had Deine voor het goede dat zij aan Geurtjes kind bewees. 't Was een oarig jungske die Paul; de kleine streken, die in den aanvang ontdekt, met verstand werden bestreden, verlieten hem weldra geheel; en 't boompje nog teeder, met zachtheid gebogen, verhief weldra, van alle bochten bevrijd, zijn kruin tot vreugde van haar die het kweekte.
Terwijl Deine-Meu den volgenden morgen wel toegestopt op haar karretje gezeten, naar het naburig D. reed, ten einde Teunis te spreken, liet zij den kleinen Paul op het Uiversnest achter, en Anneke, de vierjarige meu zegster van Deine, stond met het vingertje in den mond toen de vrouw wegreed en het jongske, haar nawijzende vraagde, of zij Deine ook sloan kos?
Anneke durfde geen woord te spreken; zij begreep ook het rechte van die vraag met. Sloan dee de klok, altied as 't tied was van sloan; moar Deine, neen, dat had ze nooit gedoan. Deine had van de klok geleerd, dat slaan op tijd nuttig is, maar vóór den tijd verwarring brengt. 't Was bij Anneke nog geen tied gewêst. Een dotje was ze, dat kleine blonde aanvallige ding.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek