Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 18 oktober 2025
O gij, schoon als Hathor zelf, mijn koningin! zeide Oretes, zeg mij, bid ik u, wat u deert, want ik zie u voor mijne oogen wegsterven. Gij zoudt mij niet meer liefhebben, als ik het u zeide, luidde haar antwoord. U niet liefhebben? Ik zal er u te liever om hebben. IK zweer het bij het oog van Osiris. Spreek! Nu dan, zeide zij.
Sedert zes weken leefde Marius, zooals wij gezegd hebben, buiten het leven; dit woord: vertrekken! deed er hem ruw in terugkeeren. Hij vond geen woorden. Cosette gevoelde slechts, dat zijn hand zeer koud was. Zij zeide van haar kant tot hem: "Wat deert u?" Hij antwoordde zoo zacht, dat Cosette hem nauwelijks hoorde: "Ik begrijp niet, wat gij gezegd hebt."
De kleine Gavroche liep hen na en vroeg hen: "Wat deert u, dreumesen?" "Wij weten niet, waar wij slapen zullen," antwoordde de oudste. "Is 't niets anders?" zei Gavroche. "Dat is zoo erg niet. Moet gij daarom schreien? Ge zijt immers geen kanarievogeltjes?" Toen hernam hij, een gewichtige houding aannemende, doch op een toon van teeder gezag en vriendelijke bescherming: "Komt mede, kleinen!"
Terwijl hij haar ophief, ontmoette hij haar hand. Zij slaakte een flauwen kreet. "Heb ik u zeer gedaan?" vroeg Marius. "Een weinig." "Maar ik heb slechts uw hand geraakt." Zij hief de hand op voor Marius' oogen, en Marius zag in 't midden dezer hand een zwarte opening. "Wat deert u aan de hand?" vroeg hij. "Zij is doorboord." "Doorboord?" "Ja." "Waarmede?" "Met een kogel." "Hoe?"
't Zou bekoorlijk zijn. Maar..." Hij brak zijn woorden af en zeide zacht: "'t Is jammer." De traan viel niet, hij trok zich terug, en Jean Valjean verving hem door een glimlach. Cosette nam beide handen van den grijsaard in de hare. "Mijn God," zeide zij, "uw handen zijn nog kouder. Zijt gij ziek? Deert u iets?" "Ik? neen," antwoordde Jean Valjean, "ik ben zeer wèl, maar..." Hij zweeg.
Zij ging niet binnen, maar bleef in de schaduw op de gang, waar Marius haar door de half openstaande deur zag. "Nu, waarom antwoordt ge niet?" hernam Marius. "Wat wilt ge?" Zij richtte haar doffen blik op hem, waarin zich een flauw licht scheen te ontsteken, en zeide: "Gij schijnt treurig, mijnheer Marius, wat deert u?" "Mij?" zei Marius. "Ja, u." "Mij deert niets." "Toch." "Neen."
Ik ben zoo onuitsprekelijk gelukkig, ik gevoel mij geheel wel, mij deert niets meer, ik zal mijn Cosette wederzien, ik heb zelfs honger. In bijna vijf jaren heb ik haar niet gezien. Ge kunt u niet verbeelden, hoe sterk men aan kinderen gehecht is, en zij zal zoo lief zijn! ge zult zien. Wist ge, welke kleine lieve vingertjes zij heeft; o, zij zal gewis fraaie handen krijgen.
Wat is 't, zei Albien, dat hier ommegaat, sinds dagen? Ge loopt rond lijk te lore in dees huis, en ge zwijgt ... en het wordt van alle kanten zoo bang. Ik heb nu geen lust meer in ditte ... noch datte.... Moeder is ziek en gij?... Wat deert er? Ik heb nu permintelijk geen lust meer.... Wáar, wáar, mijn kind. Stille kwamen zijne woorden te reke, en ze brachten eene treurige stemming alom.
Cresus had volkomen gelijk, toen hij op zekeren dag tot de artsen zeide: 'Eer men iemand wil gaan genezen, gij heeren magiërs en Chaldaeërs, moet men weten aan te wijzen, welk gedeelte van zijn organisme lijdt. Kunt gij dat? Neen? Dan zal ik u zeggen, wat den koning deert. Hij lijdt inwendig, en heeft eene onzichtbare wonde. Zijn lijden is verveling, de wonde zit in het hart.
"En bovendien, wie weet of die plank hem niet gedood heeft!" "Neen, dat geloof ik niet, Tom. Hij was dronken, dat kon ik wel zien; dronken, net als altijd. Wel, als Pop zat is, kun je wel een kerk op zijn hoofd laten invallen, zonder dat 't hem deert. Dat zeit hij zelf. Zoo is het natuurlijk precies met Muff Potter.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek